Όσο περνάει ο καιρός ξεκαθαρίζουν, τόσο η ημερομηνία, όσο και το διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών. Αποκαλύπτεται η αρχική στρατηγική της κυβέρνησης για τη διενέργεια όλων των μαχών (εθνικές, ευρωεκλογές, αυτοδιοίκηση) τις ίδιες μέρες, με μονοθεματική ή έστω ολιγοθεματική ατζέντα. Προσβλέπει μέσα από την σύμπτωση των ημερομηνιών των εκλογών και την συμπίεση του ενδιαφέροντος σε μικρό αριθμό θεμάτων – κυρίως το σκοπιανό και δευτερευόντως το προσφυγικό, με τα «σκάνδαλα» για κερασάκι – να αποκομίσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη, κατ’ αρχήν για την πολιτική της επιβίωση, αλλά και, υπό προϋποθέσεις, για το ρυθμιστικό της ρόλο την επόμενη μέρα. Η αντιπολίτευση συλλήβδην μέχρι και σήμερα δείχνει να σύρεται πίσω από αυτούς τους σχεδιασμούς. Η ΝΔ σπαταλά μεγάλο μέρος της πολιτικής της ενέργειας σε εσωτερικά της ζητήματα και διευθετήσεις φιλοδοξιών των στελεχών της: ποιος θα πάει για δήμαρχος πού, ποιοι θα κατέβουν στις διάφορες περιοχές της κατατετμημένης Β’ Αθηνών και του υπολοίπου Αττικής, ποιος θα είναι ο ρόλος των στελεχών του μητρώου, σήμερα στο κόμμα και αύριο στην κυβέρνηση. Το ΚΙΝΑΛ από την άλλη ακολουθεί τη ματαιοδοξία της ηγέτιδάς του, η οποία επιχειρεί να κυριαρχήσει εντός του συρρικνωμένου κόμματός της δια της εξαφανίσεως των μη αρεστών της ή των δυνητικών εσωτερικών της αντιπάλων.
Στην πιο κρίσιμη ίσως στιγμή για το μέλλον της χώρας το πολιτικό σύστημα επιλέγει να πάει σε εκλογές το 2019, μέσα σε μια ατμόσφαιρα που ελάχιστα διαφέρει από το 1989. Καμιά συζήτηση για στρατηγικές, σχεδιασμούς και προγράμματα για το αύριο, ώστε η χώρα να πατά γερά στα πόδια της και να απομακρύνει μια για πάντα τις απειλές για νέους δανεισμούς και μνημόνια. Το 2019 όμως δεν είναι 1989, ούτε για την Ελλάδα, ούτε πολύ περισσότερο για την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο επελαύνων τότε φιλελευθερισμός σήμερα αμφισβητείται διεθνώς, ενώ ο εθνικισμός και ο λαϊκισμός απλώνονται σε ολοένα και περισσότερες γωνιές του πλανήτη. Άλλη μια ισχυρή πρόκληση που στην Ελλάδα φαίνεται κι αυτή να την προσπερνούμε. Συνεχίζουμε να εθελοτυφλούμε και να τα θυσιάζουμε όλα στο βωμό του εκλογικού σκορ το βράδυ των εκλογών. Αν η κατάσταση πάει έτσι μέχρι το τέλος είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι σύντομα θα κληθούμε πάλι να ζήσουμε τις συνέπειες ως πολίτες και ως κοινωνία. Τα δέκα χρόνια της κρίσης μπορεί να άλλαξαν δραματικά τις ζωές των ανθρώπων, δεν φαίνεται όμως να άλλαξαν καθόλου τα μυαλά και τον τρόπο σκέψης, κυρίως των πολιτικών…