Παρέμβαση στο ζήτημα του Σκοπιανού με ταυτόχρονη απάντηση στο ερώτημα αν η διαφωνία μεταξύ του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του υπουργού εθνικής άμυνας Πάνου Καμμένου συνιστά λόγο για να πέσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δίνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος με άρθρο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα evenizelos.gr.
Ο κ. Βενιζέλος εξηγεί ότι «μια κοινοβουλευτική κυβέρνηση υπάρχει και λειτουργεί κατά το Σύνταγμα όχι ως μηχανισμός κυνικής άσκησης της εξουσίας, μέσα από τη συνεργασία ετερόκλητων τυχοδιωκτικών στοιχείων που παίζουν με την συνταγματική αριθμητική, αλλά για να ασκείται μια συνταγματικά προβλεπόμενη αρμοδιότητα, ένας θεσμικός ρόλος». Αναπτύσσοντας το συλλογισμό του με βάση το συνταγματικό δίκαιο, ο κ. Βενιζέλος επισημαίνει ότι η εξωτερική πολιτική και η διαχείριση των λεγόμενων εθνικών θεμάτων, όπως το Σκοπιανό, είναι ένα από τα βασικά κεφάλαια της γενικής πολιτικής της χώρας.
«Επί αυτών των θεμάτων η κυβέρνηση πρέπει να καθορίζει και να κατευθύνει την πολιτική της χώρας ως πολιτειακό όργανο και όχι απλώς στο επίπεδο των κομμάτων που τυχόν τη συναπαρτίζουν ή στο επίπεδο του πρωθυπουργού ή ορισμένων υπουργών ατομικά», υπογραμμίζει ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και συμπεραίνει: «Όταν αυτό δεν συμβαίνει, αλλά εν τούτοις υπάρχει πολιτική συμφωνία των κυβερνητικών εταίρων να διατηρηθεί η κυβέρνηση στην εξουσία λόγω των αριθμητικών υπολογισμών του άρθρου 84, βρισκόμαστε ενώπιον του φαινομένου της καταστρατήγησης του Συντάγματος. Δηλαδή της προσχηματικής επίκλησης του συνταγματικού τύπου προκειμένου να παραβιασθεί το ουσιαστικό κανονιστικό περιεχόμενο του Συντάγματος. Για το λόγο αυτό στην ιστορία του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος – διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα- έχουν διαμορφωθεί λόγοι παραίτησης της κυβέρνησης. Αυτοί όμως αφορούν κυβερνήσεις, κόμματα και πολιτικά πρόσωπα με δημοκρατική ευαισθησία και κοινοβουλευτικό ήθος. Καμία σχέση με την παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα».
Κατά την άποψη του κ. Βενιζέλου «η καταστρατήγηση γίνεται βαρύτερη όταν οι κυβερνητικοί εταίροι παρότι διαφωνούν γύρω από σοβαρό ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής και αυτό παραλύει την άσκηση της βασικής κυβερνητικής αρμοδιότητας, συμφωνούν μεταξύ τους να εξακολουθούν να συνεργάζονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα και να καλέσουν την αντιπολίτευση να επωμισθεί το βάρος των σχετικών αποφάσεων. Η κυβέρνηση μετατρέπει έτσι την εξωτερική πολιτική σε εσωτερικό πολιτικό τέχνασμα. Ζητά από την αντιπολίτευση να επιδείξει εθνική υπευθυνότητα, ενώ η ίδια επιδεικνύει προκλητική και πρωτοφανή εθνική και συνταγματική ανευθυνότητα».