Το 2019 είναι το πρώτο μετα-μνημονιακό έτος για την Ελλάδα. Τυπικά τουλάχιστον. Διότι αυτό θα αποτυπωθεί στην πράξη από το κατά πόσο η χώρα θα μπορέσει να καλύψει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες από τις αγορές με ένα προσιτό επιτόκιο. Και απο πολιτικές με αντίκρυσμα στην πραγματική κατάσταση της οικονομίας που θα βοηθήσουν στην ανακούφιση των πολιτών και την ανάπτυξη.
Όχι παροχές που ανατινάζουν τα θεμέλια που χτίστηκαν από τις μνημονιακές θυσίες της κοινωνίας. Σε πολιτικό επίπεδο το τοπίο δείχνει σημάδια σταθεροποίησης συγκριτικά με τη ρευστότητα των πρώτων μνημονιακών ετών.
Στάδιο το οποίο μπορεί δυνητικά να επηρεαστεί και από τη διαδικασία κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών. Παρά τη δεδηλωμένη πρόθεση των ΑΝΕΛ να φύγουν απο την κυβέρνηση μόλις έρθει η Συμφωνία στη Βουλή, το Μέγαρο Μαξίμου εκπέμπει το μήνυμα πως έχει διασφαλίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία ώστε αυτή να περάσει.
Ένδειξη προς τούτο μπορεί να θεωρηθεί και το ότι αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο άμεσων διαδικασιών μετά την ολοκλήρωση της Συνταγματικής Αναθεώρησης στην πΓΔΜ, δηλαδή τον Ιανουάριο.
Τα σενάρια για το χρόνο των εθνικών εκλογών ποικίλουν. Αν δεν εξασφαλιστεί η κοινοβουλευτική πλειοψηφία για τη Συμφωνία των Πρεσπών εκ των πραγμάτων οι εθνικές κάλπες δεν θα μπορούν να στηθούν αργότερα από τον Μάρτιο. Πιστεύω πως ο πρωθυπουργός θα ήθελε βουλευτικές εκλογές μαζί με τις αυτοδιοικητικές τον Μάιο ώστε το πολιτικό μήνυμα που θα βγει από τις τετραπλές κάλπες να ερμηνεύεται κατά το δοκούν.
Yπάρχουν βέβαια και αυτοί που εισηγούνται στον πρωθυπουργό κάλπες στο τέλος της θητείας καθώς εκτιμούν πως -και με τις παροχές- το κλίμα μπορεί να αλλάξει κάτι ωστόσο που ως τώρα δεν διαφαίνεται στις έρευνες που δείχνουν ξεκάθαρο γαλάζιο προβάδισμα.
Η πόλωση που διαφαίνεται ευνοεί τον δικομματισμό ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ και θα συμπιέσει τα μικρότερα κόμματα. Η οποία πόλωση δεν θα επιτρέψει, κατά τη γνώμη μου, να δημιουργηθούν και οι απαιτούμενες ευρύτερες συναινέσεις για μια γενναία και σύγχρονη αναθεώρηση του Συντάγματος.
Υ.Γ. Το πολιτικό τοπίο πάντως μέσα στο έτος θα παρουσιάσει σημεία σταθερότητας σε επίπεδο κομματικών συσπειρώσεων μετά την πολυδιάσπαση που προκάλεσε η πολιτική και κοινωνική ρευστότητα της εισόδου στη χώρα στη μνημονιακή εποχή.