Του Βαγγέλη Πλάκα, Δημοσιογράφου
Ήμουν χθες σε μια φιλική συζήτηση πολιτικών προσώπων και δημοσιογράφων η οποία κάποια στιγμή εστιάστηκε και στο θέμα επιλογής υποψηφίων δημάρχων και ποια θα πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά τους. Ακούστηκαν, όπως συνηθίζεται, και ονόματα και προτάσεις και έγινε μια μακρά συζήτηση στην οποία μεταξύ άλλων ειπώθηκαν πράγματα όπως «Καλός, αλλά είναι στην κεντρική πολιτική σκηνή», «θα μπορούσε αλλά δεν είναι αναγνωρίσιμος», «έχει μεγάλες δουλειές να διαχειριστεί, σιγά μην θέλει να τις αφήσει» κλπ. Λίγο πολύ γνωστές συζητήσεις δηλαδή, που αναζητούν όμως πρόσωπα πάντα απο την ίδια δεξαμενή -είτε της λάμψης, είτε της πολιτικής πορείας.
Και γιατί να μην είναι υποψήφιος δήμαρχος όχι ένας αναγνωρίσιμος από τα ΜΜΕ, όχι ένας που έκανε βουλευτής, όχι ένας που έκανε ή έχει χρήματα και έτσι μπορεί να κινηθεί πιο άνετα στην πολιτική. Γιατί να μην είναι μέσα στις συζητήσεις και το παιδί ενός εργαζόμενου σε εργοστάσιο, που κατάφερε και σπούδασε με αιματηρές οικονομίες της οικογένειας και στη συνέχεια διαγράφει με τις δικές του δυνάμεις την επαγγελματική του καριέρα και δίνει καθημερινά τον αγώνα αφενός της επιβίωσης αφετέρου της διάκρισης και της ανάπτυξης. Και παράλληλα εκτός απο αυτοδημιούργητος να είναι ενεργός πολίτης με συμμετοχή στα κοινά, έστω και της βάσης. Είναι και αυτός ένας επιτυχημένος της κοινωνίας. Διότι πάντα δεν έχει να κάνει το πόσο ψηλά φτάνεις αλλά και από το που ξεκινάς και πόσο μακρά και ανοδική είναι η δική σου πορεία. Ας το σκεφτούν αυτό τα κόμματα. Ας δουν λίγο πιο μακριά και πιο βαθιά στην κοινωνία.