Όποτε και αν τελικά επιλέξει ο πρωθυπουργός να στήσει τις κάλπες των βουλευτικών εκλογών, όποτε προφανώς κρίνει ότι συμφέρει το ΣΥΡΙΖΑ και τη διαχείριση της επόμενης ημέρας της διαφαινόμενης ήττας, η κυβέρνηση του θα βρίσκεται στην εξουσία 4.5 χρόνια. Αρκετά για να κριθεί για τα πεπραγμένα της, για να συγκρίνουν οι πολίτες τι έλεγε και τι έκανε, τι υλοποίησε από τις κατά καιρούς δεσμεύσεις της, ποια πολιτικά ακολούθησε και τις κατάφερε. Ποια κατάσταση παρέλαβε και ποια παραδίδει.
Δύσκολο πεδίο όμως αυτό για την κυβέρνηση καθώς μπορεί τυπικά τα Μνημόνια να τελείωσαν, (θα είχαν βέβαια τελειώσει νωρίτερα αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία του πρώτου εξαμήνου του 2015) αλλά η κρίση παραμένει δεδομένου πως καμιά πολιτική της δεν στηρίζει την πραγματική οικονομία, αυτούς που παράγουν και επιχειρούν, αυτούς δηλαδή που τραβούν το κάρο της οικονομίας. Δύσκολο πεδίο ο απολογισμός επίσης όταν έχει προηγηθεί η «Συμφωνία των Πρεσπών» για την οποία η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών δεν θέλουν καν να ακούν βλέποντας το προφανές: πως είναι εθνικά επιζήμια.
Άρα καλύτερα στις εκλογές να βγει το παλιό κλασσικό αφήγημα: πρόοδος και συντήρηση. Έτσι γενικά. Και φυσικά το «ο νέος ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους διεφθαρμένους της μεταπολίτευσης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ». Πιάνει ακόμη.
Το ερώτημα όμως που μένει αναπάντητο είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά του να δημιουργήσει το λεγόμενο «προοδευτικό μέτωπο», να εμπεδώσει την παρουσία του στο χώρο της κεντροαριστεράς απευθύνεται σε δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ. Τόσοι υπουργοί και κορυφαίοι του υπηρέτησαν τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που καταγγέλλει, επέλεξε διεύρυνση με τη συμμετοχή στελεχών προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ στην νέα του αλλά και στην προηγούμενη κυβέρνηση ενώ και προ ημερών οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ σε Δήμο Θεσσαλονίκης και Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας είχαν συνάντηση με «πασοκογενή» στελέχη που υπηρέτησαν το κόμμα από υψηλές κομματικές θέσεις. Τι είναι τελικά το ΠΑΣΟΚ για το ΣΥΡΙΖΑ;