Του δημοσιογράφου Νίκου Οικονόμου
Ο Γενάρης θα είναι ένας δύσκολος μήνας στις σχέσεις των δύο μεγάλων κομμάτων με τον Ιβάν Σαββίδη που λόγω των πρόσφατων εξελίξεων στη ΣΕΚΑΠ αλλά και τον ΟΛΘ φαίνεται ότι έχουν διαταραχθεί.
Ιδιαίτερα τα σύννεφα στις σχέσεις του Ελληνορώσου επιχειρηματία με το Μέγαρο Μαξίμου πύκνωσαν μετά την απόφαση του Τελωνείου Ξάνθης να απαγορεύσει τη διανομή προϊόντων της ΣΕΚΑΠ, μέχρι να πληρωθεί το πρόστιμο των 38,2 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο επιδίκασε το Διοικητικό Εφετείο Κομοτηνής.
Από τη μια πλευρά ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ πιστεύει ότι εξαπατήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, γιατί η τροπολογία που πέρασε από τη Βουλή για την ακύρωση του προστίμου δεν είχε νομική ισχύ. Μάλιστα η απόφασή του να δρομολογήσει άμεσες διαδικασίες πτώχευσης της ΣΕΚΑΠ αποτέλεσε ένα σαφές μήνυμα προς την κυβέρνηση, η οποία από τη δική της πλευρά σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί να μπει λουκέτο σε μια βιομηχανία που βρίσκεται σε ακριτική περιοχή. Αλλά και γιατί μια πτώχευση δεν τής ταιριάζει στο αφήγημά της για το 2018. Που τιτλοφορείται «η ανάπτυξη και η καθαρή έξοδος στις αγορές».
Ετσι η τελευταία απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Κομοτηνής, όπου κατέφυγε η ΣΕΚΑΠ, για τη μη άμεση καταβολή του προστίμου μέχρι τις 17 Ιανουαρίου δίνει μια ανάσα, αλλά φυσικά δε λύνει το πρόβλημα. Ούτε της εταιρίας ούτε των σχέσεων Ιβάν-κυβέρνησης.
Φαίνεται ότι για κάποιους λόγους η χημεία των δύο πλευρών, που μέχρι πρόσφατα είχαν βρει έναν κοινό βηματισμό, έχει χαλάσει. Πλην των μεγάλων εντάσεων στη ΣΕΚΑΠ προβληματική είναι και η κατάσταση στον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης, παρά το γεγονός ότι η κοινοπραξία του Σαββίδη υπέγραψε τη σχετική σύμβαση με το δημόσιο. Κι αυτό γιατί η εγγυητική επιστολή που παρουσίασε ο Σαββίδης από ρωσική τράπεζα, δικαιώνει τις πληροφορίες των αντιπάλων του deal, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και ο πάντοτε ισχυρός αμερικανικός παράγοντας, ότι το κουμάντο στην κοινοπραξία το κάνουν οι Ρώσοι και ότι οι δύο εταιρείες (γερμανική και γαλλική) που εμφανίζονται να συμμετέχουν είναι για το θεαθήναι.
Έτσι εντάθηκαν οι πιέσεις της κυβέρνησης προς τον Σαββίδη για να ολοκληρωθεί το deal με το «ΕΨΙΛΟΝ», προκειμένου η κυβέρνηση να έχει ένα φιλικό κανάλι, σε ένα τηλεοπτικό τοπίο που ενόψει του νέου διαγωνισμού για τις άδειες δεν είναι καθόλου δεδομένο.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα σε μια δύσκολη σχέση. Με φόντο και την ιδιαίτερα προβληματική χημεία του επιχειρηματία με τη ΝΔ, όπως φάνηκε και στην ιδιαίτερα έντονη αντιπαράθεση που καταγράφεται εδώ και καιρό μεταξύ των δύο πλευρών.
Και επειδή οι σχέσεις της επιχειρηματικότητας με την εκάστοτε εξουσία στην Ελλάδα είναι ένα θέμα που κάνει τζιζ, για το τέλος μερικά απλά ερωτήματα:
-Κατ΄ αρχήν για τη στρατηγική και αφορά και τη ΝΔ, αλλά και τον Ιβάν Σαββίδη: Όσες διαφωνίες και αν είχε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την τακτική του Ιβάν Σαββίδη, γιατί επιμένει σε μια τόσο σκληρή δημόσια αντιπαράθεση; Και με τον επιχειρηματία, αλλά τελικά και με ένα πολύ λαοπρόβλητο αθλητικό σωματείο, όπως ο ΠΑΟΚ; Και ποιος θα χρεωθεί ενδεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα της ΝΔ στη Βόρεια Ελλάδα, όπου οι Παοκτσήδες έχουν ένα πολύ ισχυρό λόμπι;
Από την άλλη γιατί χρειάζεται ένας επιχειρηματίας να εκτεθεί τόσο πολύ δημόσια, δηλώνοντας ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρόκειται να γίνει ποτέ πρωθυπουργός; Δε γνωρίζει το παλιό ρητό ότι οι επιχειρηματίες δεν έχουν πολιτικά χρώματα;
-Το δεύτερο ερώτημα αφορά στην επιχειρηματικότητα και τον Ιβάν Σαββίδη: Είναι δείγμα σοβαρότητας μιας επιχείρησης να ισχυρίζεται ότι δεν ήξερε για το πρόστιμο παλιότερων χρόνων και ότι η κυβέρνηση Σαμαρά δεν τον είχε ενημερώσει; Σκεφτείτε αντίστοιχα τον αγοραστή ενός ακινήτου: Δεν αναζητεί πριν το αποκτήσει να δει αν υπάρχουν βάρη που βαρύνουν το ακίνητο;
-Το τρίτο ερώτημα ακουμπά την περιβόητη διαπλοκή και αφορά στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα: Ο ψίθυρος που ακούγεται λέει ότι όταν γίνονταν οι τελικές διαπραγματεύσεις για την πώληση της ΣΕΚΑΠ άλλα υποσχέθηκαν στον Ιβάν Σαββίδη οι κυβερνήσεις (παλιότερα ο Αντώνης Σαμαράς και πιο πρόσφατα η κυβέρνηση Τσίπρα). Και άλλα τελικά υλοποιήθηκαν. Αν ισχύει κάτι τέτοιο είναι προφανώς κατακριτέο. Και δείχνει την γνωστή παθογένεια της διαπλοκής στην Ελλάδα. Αλλά ας βγει κάποιος από τους τρεις να το πει καθαρά.
Γιατί αλλιώς πάλι θα κυνηγάμε φαντάσματα…