Πολλές γκρίνιες για τον Σταύρο Θεοδωράκη ακούγονται αυτήν την περίοδο στο χώρο της κεντροαριστεράς. Τόσο η στάση του για το Σκοπιανό, όπου εμφανίστηκε πολύ πιο διαλλακτικός απ΄ ότι η Φώφη Γεννηματά όσο και οι δηλώσεις του για την υπόθεση Novartis, που κινούνται σε διαφορετικό μήκος κύματος τόσο σε σχέση με τη γραμμή του Ευάγγελου Βενιζέλου όσο και με την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής, σχολιάστηκαν πολύ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η τοποθέτησή του «ότι κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι αθώοι επειδή απλώς είναι αντίπαλοι της κυβέρνησης» και «ότι η ζημιά του δημοσίου από τις παράνομες πρακτικές των φαρμακευτικών εταιριών είναι πάνω από 20 δις», δηλώσεις που έγιναν στην εκδήλωση του βενιζελικού «Κύκλου Ιδεών», ενόχλησαν.
Γενικά ο Σταύρος Θεοδωράκης δείχνει να βρίσκεται μπροστά σε πολιτικά και στρατηγικά διλήμματα. Ενώ αρχικά το Ποτάμι κινήθηκε συχνά σε μια λογική προσέγγισης με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη η ανάμειξή του στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ (όπου το δικό του αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο κάτω από τις προσδοκίες που υπήρχαν) τον έφερε σε τροχιά πιο κεντροαριστερή. Ταυτόχρονα εσχάτως δείχνει να καταγράφεται μια a la carte προσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς πάντως αυτή να στηρίζεται σε μια γενικότερη στρατηγική στροφή. Όλα αυτά και ενώ το Κίνημα Αλλαγής μπαίνει σιγά σιγά σε προσυνεδριακή διαδικασία και όπου εκεί θα πρέπει να λυθούν όλα τα δύσκολα οργανωτικά ζητήματα που προκύπτουν όταν διάφορα κόμματα, κινήματα και όμιλοι προσπαθούν να συνενωθούν σε ένα ενιαίο κόμμα.
Προσθέστε σε όλα αυτά και το προσωπικό αδιέξοδο του Σταύρου Θεοδωράκη, που έχει να κάνει με την επανεκλογή του. Στην Α’ Θεσσαλονίκης όπου εκλέχτηκε βουλευτής τον Σεπτέμβριο του 2015 με το Ποτάμι, είναι σχεδόν απίθανο να επανεκλεγεί με το Κίνημα Αλλαγής, στα Χανιά το ίδιο, ενώ η μάχη του σταυρού στην Αθήνα (είτε στην Α’ είτε στη Β’) δε θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Γι΄ αυτό και πολλοί βλέπουν ως πιθανό το ενδεχόμενο να διεκδικήσει τη δημαρχεία της Αθήνας…