Σιδηρόκαστρο Σερρών: Με τιμές ήρωα ο ενταφιασμός των οστών του Αντιστρατήγου Γεωργίου Κατσάνη, μετά από 46 χρόνια (φωτό & βίντεο)

από Team MyPortal.gr
sms

Με τιμές ήρωα αυτήν την ώρα η γη του Σιδηροκάστρου Σερρών δέχεται τα οστά του διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών Γεωργίου Κατσάνη (με Προεδρικό Διάταγμα ΦΕΚ 1178/31-12-008Γ΄προήχθη στο βαθμό του Αντιστρατήγου για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην Πατρίδα) που έπεσε μαχόμενος κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Βαθιά συγκίνηση επικρατεί στον τόπο καταγωγής του καθώς η οικογένειά του αλλά και εκπρόσωποι της Πολιτείας, του Στρατού, των Τοπικών Αρχών αλλά και φίλοι και συναγωνιστές τον αποχαιρετούν μετά από 46 χρόνια και γράφουν τον επίλογο στον Αγώνα του για Ελευθερία.

Πλήθος κόσμου βρίσκεται στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Σιδηροκάστρου και αποχαιρετά τον Διοικητή της δεξιάς πτέρυγας της 33 Μοίρας Καταδρομών,ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη, που σκοτώθηκε στην Κύπρο στην μάχη του Αγίου Ιλαρίωνα στις 21 Ιουλίου 1974.

Χθες πραγματοποιήθηκε φιλολογικό μνημόσυνο προς τιμήν του ήρωα στην αίθουσα της Χριστιανικής Εστίας της Ιεράς Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου.

Τα οστά του πιστοποιήθηκαν πρόσφατα με τη μέθοδο του DNA.

Η εξόδιος Ακολουθία  τελείται στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Σιδηροκάστρου και εν συνεχεία θα γίνει ενταφιασμός των οστών στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο.

Στο Σιδηρόκαστρο βρίσκεται επίσης αντιπροσωπεία του Γ.Σ.Ηρακλή του οποίου ο Γεώργιος Κατσάνης υπήρξε αθλητής.

Η ομιλία της κόρης του Γιώργου Κατσάνη, Αγγελικής Κατσάνη στο στρατόπεδο της 33ης Μοίρας Καταδρομών στο Σταυροβούνι

https://www.facebook.com/elena.shoufta/videos/10222773145016759/

 

Στην εκδήλωση προς τιμήν του Γεώργιου Κατσάνη – Σιδηρόκαστρο Σερρών Μακεδονίας.

https://www.facebook.com/elemakedones/videos/120151169430984/UzpfSTE0OTUxMDQzNzg6MTAyMTY4NzM1ODM5NDA2MTU/?id=1495104378&fref=search&__tn__=%2Cd%2CP-R&eid=ARBeuCobah29TOsFAvvK0a0cZZ99oy2I27n341ZCmdQU9mn82ELOGEx8iX9wkGapWBNyQD6S7mJ1RPc5

Ο Γιώργος Κατσάνης γεννημένος στο Σιδηρόκαστρο το 1934, με καταγωγή από την Ανατολική Θράκη, ήρθε στην Θεσσαλονίκη το 1948 και σε ηλικία 14 ετών εντάχθηκε στο τμήμα στίβου του ΓΣ Ηρακλή, του οποίου υπήρξε εξαίρετος αθλητής σε δρόμους ταχύτητας και σκυταλοδρομιών. Φοίτησε στο Γ’ Γυμνάσιο Αρρένων και υπήρξε πέραν από υποδειγματικός αθλητής και άριστος μαθητής,  χαρισματικός σπουδαστής στην συνέχεια των στρατιωτικών του σπουδών. 


Το 1952 κατετάγη στην Σχολή Ευελπίδων ενώ συνέχιζε την αθλητική του δραστηριότητα. Τέσσερα χρόνια αργότερα εντάχθηκε στο Σώμα καταδρομών και το 1973 αναχώρησε στην Κύπρο όπου ανέλαβε διοικητής στην 33η Μοίρα καταδρομών. 


Ο Ηρακλής τιμώντας τον, ονόμασε το Κλειστό Γυμναστήριο, έδρα της ομάδας βόλεϊ του συλλόγου, επί της οδού Αγίου Δημητρίου σε “Γεώργιος Κατσάνης”, ενώ η μνήμη του τιμάται από τον ιστορικό σύλλογο κάθε χρόνο στις 21 Ιουλίου μέρα του μαρτυρικού θανάτου του. 

Ο Γ. Κατσάνης με τη ζωή και το θάνατό του ενσάρκωσε τα ιδανικά του Ελληνισμού

«Με την ανεύρεση των οστών του πατέρα μου και την επιστροφή τους στην πατρίδα, κλείνει ένας κύκλος στη ζωή μας. Επέρχεται μια κάθαρση, μια γαλήνη. Σαράντα έξι χρόνια τώρα η ελπίδα ότι κάποια μέρα θα βρεθούν τα οστά του δεν έσβησε ποτέ. Μετά το θάνατό του μας βάραινε μια ευθύνη, ένα χρέος, να δείξουμε στους νεότερους ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με ιδανικά και αξίες. Τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Γεώργιος Κατσάνης. Για μας ήταν ένα εξαιρετικός πατέρας, για πολλούς άλλους όμως ενσάρκωσε με τη στάση της ζωής του μια ολόκληρη φιλοσοφία».
Τα λόγια της Λίνας Κατσάνη, μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, λίγες ώρες πριν από την ταφή των οστών του πατέρα της στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, του ήρωα Ταγματάρχη διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών Γεώργιου Κατσάνη, είναι τα λόγια μιας κόρης που μπορεί να ένιωσε από νωρίς την απώλεια της πατρικής στοργής, αλλά την ίδια στιγμή γνώρισε εξίσου νωρίς, τον σεβασμό και την αγάπη πολλών ανθρώπων προς το πρόσωπο του πατέρα της.
«Το Καλοκαίρι του 1974», υπογραμμίζει μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, «φύγαμε κυνηγημένοι από την Κυρήνεια. Ακολουθούσαμε τον πατέρα μου σε όλες του τις μεταθέσεις. Από την Κύπρο με πολύ ταλαιπωρία φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη. Τότε αφήσαμε πίσω τον πατέρα μας, αλλά στο παιδικό μας μυαλό πάντα πιστεύαμε ότι θα τον συναντούσαμε ξανά».
Η κ. Κατσάνη τονίζει ακόμα ότι «όλα αυτά τα χρόνια κρατήσαμε στενές, αδελφικές σχέσεις  τους συμπολεμιστές του πατέρα μου. Όλα αυτά τα χρόνια εγώ, η αδελφή μου και η μητέρα μου γίναμε δέκτες σεβασμού, αγάπης και λατρείας προς το πρόσωπο του πατέρα μας. Ενός ανθρώπου που μέχρι τέλους έμεινε πιστός στις αρχές και τα ιδανικά του. Που πρώτος οδήγησε του στρατιώτες του στην κατάληψη του υψώματος. Ο βαθμός που είχε του επέτρεπε να μείνει πίσω, αλλά αυτός προτιμούσε να βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή και να εμψυχώνει τους στρατιώτες του. Είναι οι συμπολεμιστές του που από την Κύπρο μέχρι τη Θεσσαλονίκη δεν έφυγαν ούτε μια στιγμή από διπλά του κατά τη μεταφορά των οστών του. Το συνόδεψαν με βαθύ σεβασμό, γιατί είχε κερδίσει το σεβασμό τους όσο ήταν διοικητής, εν ζωή».
Ανατρέχοντας στα γεγονότα της μοιραίας μάχης στον Άγιο Ιλαρίωνα όπου ο Γεώργιος Κατσάνης έχασε τη ζωή του, είναι απόλυτα κατηγορηματική «όλα τα γεγονότα της εποχής μιλούν για προδοσία. Η ομάδα που έπρεπε να έρθει σε ενίσχυση της ομάδας που διοικούσε ο πατέρα μου δεν ήρθε ποτέ. Η πλαγιά κατελήφθη σύμφωνα με το επιχειρησιακό σχέδιο αλλά η ενίσχυση που έπρεπε να έρθει για να συνεχιστεί η προσπάθεια δεν ήρθε ποτέ. Αν έρχονταν, η Κερύνεια δε θα έπεφτε στα χέρια των Τούρκων».
Ένας ζωντανός θρύλος για Έλληνες και Τούρκους 

«Για τους Έλληνες και τους Τούρκους ο Γεώργιος Κατσάνης ήταν ένας ζωντανός θρύλος. Δε λογάριαζε τον κίνδυνο, δεν φοβόταν ακόμα και το θάνατο,  ήταν πάντα πάρων στη μάχη, τους εμψύχωνε όλους, οι στρατιώτες ήταν σαν παιδιά του, τους αγαπούσε και τον αγαπούσαν πολύ, είχε πάντα υψηλό εθνικό  φρόνημα. Αυτό το γνώριζαν οι Τούρκοι και τον υπολόγιζαν πολύ».
Με αυτά τα λόγια, ο Νίκος Σκαρλάτος, μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, θυμάται τον ήρωα Ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη. Τον αποχαιρετάει, σήμερα, που τα οστά του επέστρεψαν στη γενέτειρά του. Νεαρός υπολοχαγός τότε πολέμησε στην Κύπρο, την ίδια περίοδο με κείνον, στα ίδια μέρη. Στα 73 του χρόνια σήμερα ζει στις Σέρρες. Τιμώντας τη μνήμη του συμπατριώτη του έγραψε πριν από τρία χρόνια ένα βιβλίο για τη ζωή και τη δράση του όπου παρουσιάζει την πραγματική διάσταση των γεγονότων την ημέρα της καθοριστικής μάχης στον Άγιο Ιλαρίωνα.
Ο Νίκος Σκαρλάτος, μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, θυμάται ότι το 2014 για πρώτη φορά μετά από 45 χρόνια επισκέφθηκε το ύψωμα του Αγίου Ιλαρίωνα και μαζί με τουρκοκύπριους που πολέμησαν στην ίδια περιοχή έκαναν αναψηλάφηση της μοιραίας μάχης. Θυμήθηκαν τα θλιβερά εκείνα γεγονότα που σημάδευσαν τη μοίρα πολλών ανθρώπων. «Ήθελα να πάω εκεί όπου έχασε τη ζωή του ο Κατσάνης. Πήγαμε μαζί με συμπολεμιστές του να δούμε από κοντά. Αν πετύχαινε το εγχείρημα των καταδρομέων στον Άγιο Ιλαρίωνα θα είχε τελειώσει ο πόλεμος. Οι Τούρκοι είχαν αντιληφθεί ότι έχαναν το προβόδισμα, το μαρτυρούσαν οι ενέργειες τους. Δυστυχώς, δεν ήρθαν ποτέ οι ενισχύσεις που περίμεναν οι καταδρομείς, δεν υπήρχαν εφεδρείες να τους υποστηρίξουν κι έτσι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία».
«Η σορός του διοικητή», σημειώνει ο κ. Σκαρλάτος, «μαζί με τις σορούς των υπολοίπων στρατιωτών είχαν ταφεί σε ομαδικό τάφο έξω από το κατοχικό στρατόπεδο. Ήταν Καλοκαίρι, οι σοροί των σκοτωμένων στρατιωτών έπρεπε να ταφούν γιατί θα άρχισαν να μυρίζουν. Οπότε συγκεντρώθηκαν και τάφηκαν όπως, όπως. Πάντα υπήρχαν συγκεχυμένες πληροφορίες που βρίσκονταν. Γίνονταν έρευνες όλα αυτά τα χρόνια. Κάποια στιγμή βρέθηκε ένας Τούρκος που θυμόταν για μια μεταφορά σορών και μια ομαδική ταφή και κάπως έτσι οδηγήθηκαν στην ανεύρεσή τους».


με πληροφορίες και από ΑΜΠΕ, πηγή φωτό & βίντεο facebook