Η επιστροφή στην κανονικότητα σχεδόν δέκα χρόνια μετά την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης δεν επιτυγχάνεται πατώντας το … Enter. Τα μαγικά ραβδιά και τα κουμπιά της ελληνικής ευημερίας σκουριάζουν πια στους φωριαμούς της χρεοκοπίας, την οποία κανείς δεν θέλει να θυμάται.
Η ανάμνηση των προηγούμενων δύσκολων χρόνων ανακαλείται είτε στις επετείους (όπως λ.χ. αυτή του δημοψηφίσματος), είτε όταν ξαφνικά εμφανιστεί στην νέα μας καθημερινότητα ένα πρόσωπο γνώριμο από το κοντινό παρελθόν. Τότε, οι συνειρμοί επιστρέφουν αυτόματα μαζί με την μνήμη σε εποχές, όπου “λεφτά υπήρχαν” ή το “κράτος επανιδρυόταν”.
Οι κεντρικοί πρωταγωνιστές του χθες επανέρχονται προσεκτικά και ελεγχόμενα, όταν εκείνοι κρίνουν ότι υφίσταται σοβαρό εθνικό διακύβευμα. Το είδαμε στο δημοψήφισμα, το ξαναείδαμε στις Πρέσπες. Όλο το υπόλοιπο διάστημα παρακολουθούν σιωπηρά και ζυγίζουν τη συγκυρία, για να εμφανιστούν εκ νέου διεκδικώντας χώρο και χρόνο στα δημόσια πράγματα.
Η επάνοδος του χθες με όρους του σήμερα είναι μία σύνθετη εξίσωση με πολλούς αγνώστους και διαφορετικά κάθε φορά αποτελέσματα. Κυρίως, γιατί οι ραγδαίες αλλαγές τρέχουν με ρυθμούς αδιανόητους για την εποχή του εκσυγχρονισμού ή της καλύτερης Ελλάδας που τη θέλαμε…
Η αναμόχλευση, αντίθετα, προσώπων και συμβολισμών ένθεν κακείθεν επιστρατεύεται για να τροφοδοτήσει “με νέο αίμα” τους δύο πόλους του νέου δικομματισμού. Γνωστοί και έμπειροι πολιτικοί παίκτες διαλλέγουν στρατόπεδο επιχειρώντας να κατανοήσουν πρώτοι που θα κάτσει η μπίλια, αλλά και πως θα δομηθεί ο πολιτικός χάρτης στο εξής, ξεκινώντας από έναν κάποιο ανασχηματισμό.
Η απόσταση ανάμεσα στον νεοφιλελευθερισμό και σε ένα περισσότερο αναδιανεμητικό σύστημα διακυβέρνησης είναι αναντίρρητα ένα χάσμα πολιτικών, ιδεολογιών και επιλογών. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι ποια πρόσωπα κάθε φορά θα κρατούν τη ζυγαριά, γέρνοντας προς τις ανάγκες των πολλών. Πρόσωπα που δεν θα έχουν ξεπεραστεί από την εποχή και τις ταχύτητές της.
Στο Νταβός συζητούν για την 4η Βιομηχανική Επανάσταση, στην Ελλάδα για το πως διατηρεί τα προνόμιά της μία κοινοβουλευτική ομάδα, ακόμη και αν οι αριθμοί δεν βγαίνουν με καμία Σολωμωνική…
Στην πορεία προς τις κάλπες θα τεθούν διλήμματα και δίπολα. Θα αναμετρηθούν το χθες με το σήμερα, οι λίγοι με τους πολλούς και ο ελληνικός λαός θα επιλέξει για το αύριο. Μόνο που το αύριο χρειάζεται εκείνους τους άσημους σήμερα πολίτες και ίσως μελλοντικούς βουλευτές που θα εργαστούν για την επόμενη ημέρα, χτίζοντας ήδη στο σήμερα τα θεμέλια για τις νέες γενιές. Ίσως τότε, σε μία κυβέρνηση που θα ξέρουμε λίγα προσώπα και ονόματα του χθες, να ζήσουμε στιγμές πολύ μακρινές από τις μαύρες σελίδες της χρεοκοπίας.