Τα δημοτικά Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ ΜΕΑ), οι δημοτικοί βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, αποτελούν σημαντικές κοινωνικές δομές στη χώρα μας και προσφέρουν σημαντικό έργο προς όφελος των οικογενειών .
Είναι δομές οι οποίες παρέχουν πολύτιμες και ποιοτικές υπηρεσίες στα παιδιά, ενώ είναι πολύ χρήσιμες για τη στήριξη των εργαζομένων γονέων, ώστε να διατηρήσουν χωρίς προβλήματα τις θέσεις εργασίας τους, καθώς και για τους γονείς που είναι άνεργοι και βρίσκονται σε αναζήτηση εργασίας.
Επιβάλλεται λοιπόν να διατηρηθούν και να ενισχυθούν, επειδή ανταποκρίνονται σε ανάγκες που δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν, αλλά αντίθετα θα ενταθούν στο μέλλον.
Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, κοινωνικές δομές όπως αυτές, πρέπει να ενισχύονται με σκοπό να έχουν την ευκαιρία περισσότερες οικογένειες να αξιοποιούν τις υπηρεσίες τους, αφού είναι γνωστό ότι οι ανάγκες έχουν αυξηθεί ριζικά και όλο και περισσότερες οικογένειες αντιμετωπίζουν την απειλή της φτωχοποίησης και της ανέχειας.
Αντί για αυτό, παρακολουθούμε έκπληκτοι να αποκλείονται, ειδικά για τη φετινή χρονιά, δεκάδες χιλιάδες παιδιά από τα ΚΔΑΠ, τους βρεφικούς και παιδικούς σταθμούς, εξαιτίας της ανεπαρκούς χρηματοδότησης με απόφαση της κυβέρνησης παρόλο που οι Δήμοι έχουν τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν το σύνολο των παιδιών, οι οικογένειες των οποίων έχουν καταθέσει αιτήσεις.
Με την απόφαση της αυτή η κυβέρνηση φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τις οικογένειες και τους γονείς των παιδιών που θα αποκλειστούν, θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των κοινωνικών δομών και υπονομεύει τις χιλιάδες θέσεις εργασίας των εργαζομένων που προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους.
Στους Δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης έχουν αναπτυχθεί αντίστοιχες δομές που προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους σε χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο.
Πολλά από αυτά τα παιδιά όμως θα αποκλειστούν, αν η κυβέρνηση εμείνει στην απόφαση της.
Φέτος, 9.929 παιδιά στο νομό Θεσσαλονίκης θα αποκλειστούν από τα ΚΔΑΠ, αν η κυβέρνηση εμμείνει στην απόφαση της.
Η απόφαση αυτή δεν είναι τυχαία, ούτε μεμονωμένη.
Ξεκινάει από τη φιλοσοφία και τους στόχους της πολιτικής της κυβέρνησης και έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλων ενεργειών όπως η μείωση των εισακτέων στα Πανεπιστήμια που προηγήθηκε ή ο αποκλεισμός δεκάδων χιλιάδων από προγράμματα μαζικού αθλητισμού..
Ο κοινός στόχος αυτών των πολιτικών είναι η εκποίηση όλων των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών που απολαμβάνουν οι πολίτες, στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτή η πολιτική είναι βαθιά ταξική και πλήττει τα μεσαία και χαμηλά εισοδηματικά στρώματα και για αυτό δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη.
Οι ωφελούμενες οικογένειες και τα παιδιά τους, οι δομές με τις υπηρεσίες που παρέχουν, οι Δήμοι και οι εργαζόμενοι, βρίσκονται σε μια διαρκή και ιδιότυπη ομηρία, αφού εξαρτώνται κάθε χρόνο από τις αποφάσεις της κυβέρνησης.
Αυτή η ομηρία πρέπει να λάβει τέλος.
Η συγκυρία είναι ευνοϊκή, αφού μετά από την πανδημία, σε όλο τον κόσμο υπάρχει μια στροφή προς την ενίσχυση των δημόσιων κοινωνικών πολιτικών και των φορέων που τις υλοποιούν.
Μόνη θλιβερή εξαίρεση η κυβέρνηση Μητσοτάκη που επιμένει στις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες της που εξυπηρετούν μόνο τους ισχυρούς υποστηρικτές της, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Είναι υποχρέωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων να σταθούμε απέναντι και να συγκροτήσουμε ένα ισχυρό μέτωπο, με σκοπό την ανατροπή της αντικοινωνικής κυβερνητικής πολιτικής.