Την τελευταία περίοδο βλέπουμε πολλά που μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω: απειλές, προπηλακισμοί, τραμπουκισμοί, αλλά και φασίζουσα νοοτροπία και ρητορική.
Η διαδικασία αποδόμησης των δημοκρατικών διαδικασιών και της επιβολής εμφυλιοπολεμικού κλίματος στην κοινωνία είναι σε πλήρη εξέλιξη. Αρκεί κανείς να θέλει να το δει.
Από πού να ξεκινήσει κανείς; Απο τα ΜΜΕ και πως διεξάγεται ο πολιτικός «διάλογος» με ύβρεις, απειλές και επιθέσεις; Από το πώς «συζητούν» οι πολίτες στο διαδίκτυο;
Κάντε μια περιήγηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media: facebook και twitter) και θα δείτε το μίσος που υπάρχει, αλλά και τον φανατισμό για κάθε θέμα (από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, το θάνατο του πιλότου, τα εθνικά θέματα, κ.α.).
Όλο αυτό το κλίμα δύναται να βοηθήσει δυνάμεις αντισυστημικές με ριζοσπαστική στρατηγική, αλλά και την Ακρα Δεξιά, με ό,τι αυτό σημαίνει για τις ισορροπίες στο σύστημα.
Είναι σαφές ότι εδώ και καιρό ενισχύονται οι απολίτικες τάσεις και τροφοδοτούνται τα άκρα πάσης φύσεως και κατεύθυνσης, ενώ γενικεύονται τα κρούσματα της απαξίωσης των πολιτικών και της πολιτικής.
Αυτό είναι το ανησυχητικό που πρέπει να προβληματίσει το πολιτικό σύστημα. Η πολιτική πρέπει να επιστρέψει στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης και γι’ αυτό έχουν ευθύνη όλοι οι βασικοί παίκτες του πολιτικού συστήματος.
Είναι ευθύνη όλων μας να μην δοθεί περιθώριο για άλλα κηρύγματα μισαλλοδοξίας ούτε να αφήσουμε να επικρατήσει ο πολιτικός τζιχαντισμός διαφόρων.
Σύμφωνα με τη γκραμσιανή αντίληψη, «το παλιό πεθαίνει, αλλά το καινούργιο δεν έχει ακόμα προλάβει να γεννηθεί». Το παλιό λογίζεται για μεγάλη πλειοψηφία πολιτών το πολιτικό σύστημα που έφερε τη χώρα στα μνημόνια. Παράλληλα επιρρίπτει στο πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης ευθύνες για την κρίση που μαστίζει τον τόπο και άλλαξε άρδην προς το χειρότερο την καθημερινότητά του.
Με την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα στην Πρωθυπουργία τον Ιανουάριο του 2015 και την επανεκλογή του τον Σεπτέμβριο του 2015 πίστευε ότι θα άλλαζαν ριζικά τα πράγματα. Σε πάρα πολύ μεγάλο οι πολίτες, με βάση τις δημοσκοπήσεις είναι απογοητευμένοι και η απαισιοδοξία κυριαρχεί.
Αυτό αποτυπώνεται σε όλες τις μετρήσεις, στις οποίες καταγράφεται και μεγάλη απαξίωση του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού.
Παρ’ όλα τα αρνητικά μηνύματα των πολιτών και τα κατά καιρούς σημάδια, το πολιτικό σύστημα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αδυνατεί να αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών. Δεν μπορεί να αποκωδικοποιήσει τα νέα δεδομένα και το πώς αντιλαμβάνονται σήμερα οι πολίτες την πολιτική.
Σε μια κρίσιμη στιγμή για την χώρα, το πολιτικό σύστημα και όσοι το υπηρετούν συνεχίζουν τα πολιτικά τους παίγνια. Αδυνατούν να πιάσουν το σφυγμό της κοινωνίας και αντί για την κατάθεση ουσιαστικών προτάσεων και λύσεων για τα μύρια όσα προβλήματα υπάρχουν, κοκορομαχούν.
Αγνοούν ποιο είναι το διακύβευμα για τον τόπο και τους πολίτες του και επιβεβαιώνουν ότι ζουν σε εικονική πραγματικότητα.
Το καμπανάκι κτυπά: η ιδιαίτερα υψηλή αποχή ίσως και πάνω του 50% ίσως είναι το βασικό στοιχείο των προσεχών εκλογών.
Και όπως προκύπτει και από τη συνεχή συζήτηση για διάφορα σκάνδαλα, απλά ενισχύεται η απαξίωση του πολιτικού συστήματος και των πολιτικών.
Το απολίτικο κλίμα παγιώνεται σιγά-σιγά σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας με ότι αυτό σημαίνει για την ενίσχυση των άκρων. Και αυτό είναι το ανησυχητικό, παρά την αισιοδοξία ορισμένων ότι ο δικομματισμός δύναται να συγκεντρώσει υψηλά ποσοστά, δηλ. άνω του 60%. Αυτή είναι η ψευδαίσθηση και για μια ακόμη φορά θα βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος.