Ποιος θυμάται το ξύλο στο Καρά Τεπέ;

από Νικολαΐδης Χρήστος
sms

Γράφει για το myportal.gr ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαΐδης
Ήταν τέτοιες μέρες, πριν 30 χρόνια όταν ένας άνθρωπος άνοιγε με τους αγώνες και την επιμονή του τη σελίδα της ελεύθερης ραδιοφωνίας στην Ελλάδα! Ίσως πολλοί δεν το θυμούνται, ωστόσο τον Φλεβάρη του 1988, ο τότε Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Σωτήρης Κούβελας τα έβαζε με το κράτος του ΠΑΣΟΚ, κάνοντας μία μικρή επανάσταση που τελικά έφερε τη λεγόμενη «ελληνική άνοιξη» στη ραδιοτηλεόραση…

Βέβαια, εάν στο τιμόνι αυτού του αγώνα ήταν κάποιος αριστερός, η χώρα θα είχε μέχρι και εθνική αργία. Ωστόσο, της επανάστασης αυτής ηγήθηκε ένας συντηρητικός πολιτικός παρά το ότι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την υπόθεση μυρίζουν περισσότερο αριστερά: ανυπακοή, ρήξη ακόμη και σύγκρουση με τα ΜΑΤ…

Τον Δεκέμβριο του 1997 έβγαλε στον αέρα τον πρώτο μη κρατικό, επαγγελματικό ραδιοσταθμό της χώρας, τον FM-100, συγκέντρωσε επάνω του όλην την πολεμική του τότε ΠΑΣΟΚ, που ήταν ισχυρό όσο και σκληρό, πήγε σε μία δίκη, που έμεινε στην ιστορία ως η δίκη της κεραίας και τελικά κέρδισε και δικαιώθηκε, κάτι που άνοιξε ένα τεράστιο κεφάλαιο στην ελληνική κοινωνία, αυτό των μη κρατικών ΜΜΕ.

Σαν σήμερα ορδές από επιλεγμένους αστυνομικούς, που ήρθαν από την Αθήνα με επικεφαλής τον ίδιο τον αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας Ν. Αρκουδέα, εφορμούσαν εναντίον των ανθρώπων που πήγαν στη θέση «Καρά Τεπέ» του Σέιχ Σου για να προστατέψουν την κεραία. Ξυλοκόπησαν άγρια τους πολίτες και κατεδάφισαν το μικρό κτίσμα, που φύλασσε τα μηχανήματα…

Ειλικρινά, θλίβομαι και οργίζομαι όταν συνειδητοποιώ κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ότι ο αγώνας αυτός δεν τιμάται και δεν μνημονεύεται όπως θα έπρεπε. Ιδίως, από εμάς, τους ανθρώπους των ΜΜΕ που ζήσαμε την «Άνοιξη της ελεύθερης ραδιοτηλεόρασης» και κερδίσαμε από αυτήν.

Ούτε η κοινωνία αντιλαμβάνεται πλήρως την προσφορά εκείνου του αγώνα. Το γεγονός ότι καταργήθηκε το μονοπώλιο της ΕΡΤ οφείλεται εν πολλοίς και σε εκείνη την μικρή επανάσταση…

Θα στηθώ υπομονετικά σήμερα μπροστά από την TV-100 να δω τα σχετικά αφιερώματα… Λέτε να μην παίξουν τίποτε;