Του Δημήτρη Γαλαμάτη*
Η ομιλία Μαρκουλάκη στο συνέδριο της ΝΔ ήταν απλή, εύληπτη και συγκεκριμένη. Δεν άφηνε περιθώρια ερμηνειών, ούτε είχε ασάφειες. Έμοιαζε μάλιστα να είναι άδολη και ανιδιοτελής. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως είχε στοιχεία αθωότητας μικρού παιδιού, που ξέρει περισσότερα, από όσα θα μπορούσε να του επιτρέψει η μικρή του ηλικία. Είχε επίσης έναν χαρακτήρα εξομολόγησης. Ο Μαρκουλάκης έδειχνε να εξομολογείται αντί τρίτων, αντί αυτών που στην ουσία απευθυνόταν.
Το παράδοξο είναι ότι πολλοί, μα πάρα πολλοί από αυτούς στους οποίους ουσιαστικά απευθυνόταν, τον χειροκρότησαν με σθένος, τόσο εντός, όσο και εκτός συνεδρίου. Λειτούργησαν έτσι επειδή λυτρώθηκαν από τα βάρη και τις ενοχές που κουβαλούν, ακούγοντας από έναν τρίτο να ανοίγει την… ψυχή τους προς τον κόσμο; Το έκαναν γιατί πιθανόν θεωρούν ότι εξαιρούνται από τις αναφορές Μαρκουλάκη ή μήπως γιατί έσπευσαν πονηρά να στεγαστούν κάτω από το αξίωμα «αμαρτία ομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία»; Κάτι μάλιστα που ήταν εξόχως βολικό για τους ίδιους, καθώς δεν χρειάστηκε καν να φέρουν το βάρος αυτής της ομολογίας και τη … βρώμικη δουλειά την έκανε αντί για αυτούς κάποιος τρίτος. Σίγουρες απαντήσεις δεν υπάρχουν.
Το σίγουρο όμως είναι ότι ενυπάρχει ο κίνδυνος, αυτή η αξιόλογη πραγματικά παρέμβαση, να επιφέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, από αυτά που με μια πρώτη εκτίμηση κάποιος θα ανέμενε. Δεν αποκλείεται, αντί να ενεργοποιήσει δυνάμεις ανανέωσης, να ανοίξει παράθυρα εισόδου φρέσκου αέρα και να οδηγήσει στην αποχώρηση όλων όσων, είτε από φιλότιμο, είτε από πίεση, οδηγηθούν σε οδούς απόσυρσης και αποχώρησης από τα δημόσια πράγματα, να μπετονάρει ακόμη περισσότερο καθεστηκυίες δομές, να αναβαπτίσει ξοφλημένες περιπτώσεις πολιτικού προσωπικού και να υψώσει εν τέλει τείχη, σε κάθε τι νέο και ελπιδοφόρο, θα μπορούσε να εισέλθει στην πολιτική κονίστρα.
Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί εκπρόσωποι του πολιτικού προσωπικού της χώρας, όχι μόνο της ΝΔ, που μάλιστα κυρίως αυτούς αφορά, νιώθοντας πως η παρέμβαση αυτή αντιμετωπίζεται με μεγάλη ικανοποίηση από τα μέλη του συνεδρίου, αλλά και από τους πολίτες, φροντίζουν ήδη να προσθέσουν το δικό τους ηχηρό «μπράβο», ώστε άμεσα, ποντάροντας και στη λήθη των πολιτών, να τη μετατρέψουν σε ανώδυνη ρητορεία εκτόνωσης της λαϊκής απαξίας, αλλά και να την υποβιβάσουν σε μια απλή καθαρτήρια προτροπή προς τους ίδιους. Κι έτσι να πετύχουν άλλη μια παράταση της δικής τους παρουσίας στα δημόσια πράγματα.
Εδώ θα είμαστε, να δούμε την εξέλιξη…
*Πρώην βουλευτής, μέλος Π.Ε. Ν.Δ.