Ονομασία της πΓΔΜ: Για μια ρεαλιστική εθνική θέση

από Πλάκας Βαγγέλης
sms

Του Βαγγέλη Πλάκα

Οι εξελίξεις αναφορικά με το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων αναμένονται σημαντικές το επόμενο διάστημα δεδομένης της πρόθεσης της γειτονικής χώρας να ενταχθεί στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ και της αλλαγής στάσης που φαινομενικά τουλάχιστον εμφανίζει η νέα κυβέρνηση Ζάεφ συγκριτικά με την αδιάλλακτη και αλαζονική στάση του Γκρουέφσκι. Τα δεδομένα ξεπερνούν τη χώρα μας: η Ε.Ε. προτίθεται τον Φεβρουάριο να απευθύνει προσκλήσεις στις προς ένταξη χώρες και οι ΗΠΑ, υπό την προσπάθεια διείσδυσης της Μόσχας στην περιοχή, θέλουν την γρηγορότερη δυνατή ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Οι πιέσεις ειναι τεράστιες.

Και η Ελλάδα τι κάνει; Μαλώνουν οι πολιτικές δυνάμεις επιχειρώντας να ρίξει ο ένας την καυτή πατάτα στον άλλον την ώρα που απαιτείται μια ρεαλιστική εθνική θέση. Όταν λέω ρεαλιστική εννοώ ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσες χώρες έχουν αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα ως “Μακεδονία” και πόσοι άλλοι την αποκαλούν έτσι επισήμως και υπό αυτά τα δεδομένα να αναζητήσουμε την καλύτερη δυνατή λύση, έχοντας ως ικανό όπλο στα χέρια την διακαή επιθυμία/ανάγκη της πΓΔΜ για ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ που περνάει μέσα από τη σύμφωνη γνώμη μας και  την συναινετική επίλυση του θέματος της ονομασίας.

Η κυβέρνηση εμφανίζεται διχασμένη. Ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ της σύνθετης ονομασίας, οι ΑΝΕΛ δεν τη δέχονται με τίποτα και ζητούν σύγκληση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών. Διαφορετικά κόμματα θα πείτε, αλλά η κυβερνητική πλειοψηφία είναι μια. Δεν μπορεί ένα τέτοιο θέμα να έρθει στη Βουλή αναζητώντας πλειοψηφίες στις άλλες πτέρυγες. Και αντί η κυβέρνηση να επιδιώξει εθνικές συναινέσεις σε ένα μείζον εθνικό θέμα, επιχειρεί να δημιουργήσει εσωτερικό θέμα στη Νέα Δημοκρατία. “Μητσοτάκης ή Σαμαράς”, είναι το μήνυμα θέλοντας να πουν ότι ναι μεν επίσημα η ΝΔ τάσσεται υπέρ της σύνθετης ονομασίας erga omnes αλλά στο εσωτερικό υπάρχουν πολλοί, κυρίως βορειοελλαδίτες βουλευτές, που δεν το δέχονται και είναι υπέρ της σκληρής γραμμής. Υπάρχει όντως θέμα στο εσωτερικό της ΝΔ αλλά δεν μπορεί αυτό να γίνεται πολιτικό διακύβευμα για να ξεπεράσει η κυβέρνηση τα δικά της αδιέξοδα. Ή να επιμερίσει το πολιτικό κόστος μιας συμφωνίας, μια τακτική που εφαρμόζει και με το Μνημόνιο. Σε οποιαδήποτε κριτική απαντά: “Μα και εσείς το ψηφίσατε”, δίχως βέβαια να προσθέτει πως ειδάλλως δεν θα πέρναγε και…

Επικοινωνιακά μπορεί να της βγαίνει, μπορεί από την άλλη να θέλει να έχει μια αφορμή για εκλογές και ο ένας κυβερνητικός εταίρος να απενδυθεί τον μανδύα του άλλου, αλλά επιτέλους, μια φορά για τη χώρα μπροστά σε ένα τέτοιο κρίσιμο εθνικό ζήτημα απαιτείται εθνική συνεννόηση και συναίνεση. Και αυτήν πρέπει να την κινητοποιήσει η κυβέρνηση, στο λόγο και τις πράξεις της. Στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων χρειάζεται ρεαλισμός και σύγκλιση των δυνάμεων που θα αποκλείσουν τις ακραίες πολιτικές δυνάμεις του λαϊκισμού που θα θελήσουν να επενδύσουν διχαστικά και πολωτικά για να κερδίσουν πολιτικά οφέλη, και θα βρεθούν τέτοιες πολλές. Διότι η χώρα  δεν χωράει πλέον να κρύβεται πίσω από το δάκτυλο της και εδώ πλέον χρειάζονται καθαρές και θαρραλέες πολιτικές φωνές…