Όταν θες να αποφύγεις τη συζήτηση για τα πεπραγμένα σου, προφανώς διότι ξέρεις ότι δεν είναι ένα προνομιακό πεδίο, τότε προσπαθείς να πετάξεις το μπαλάκι στο γήπεδο του αντιπάλου. Παρά το ότι ως απερχόμενη κυβέρνηση πρωτίστως εσύ κρίνεσαι. Αυτό ακριβώς κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την προεκλογική περίοδο: προσπαθεί να αποφύγει κάθε συζήτηση για τα 4.5 χρόνια της διακυβέρνησής του, ειδικά δε για το πρώτο εξάμηνο του 2015 οπότε και με τους χειρισμούς της κυβέρνησης η χώρα έφθασε ένα βήμα πριν το Grexit και οδηγήθηκε στο 3ο Μνημόνιο. Διότι κατά δήλωση του ίδιου του πρωθυπουργού στον ΣΚΑΪ στην περιβόητη διαπραγμάτευση, αυτήν με τα… νταούλια, οι άλλοι ήταν καλύτερα προετοιμασμένοι από εμάς…
Προσπαθεί λοιπόν να κατευθύνει τη συζήτηση ακόμη και στον κοινωνικό διχασμό του εμφυλίου ή τον Άρη Βελουχιώτη, όπως στην ομιλία του στη Λαμία πριν τις ευρωεκλογές ή στη χθεσινή στην Πάτρα απαντώντας στο σύνθημα “ο λαός δεν ξεχνά τί σημαίνει δεξιά”.
Όταν δε στο ΣΥΡΙΖΑ καλούνται να απαντήσουν για τον Βαρουφάκη, το σκίσιμο των Μνημονίων και όλα όσα έλεγαν προεκλογικά τον Ιανουάριο του 2015 απαντούν: ο λαός με αυτά τα δεδομένα μας ξαναψήφισε τον Σεπτέμβριο του 2015. Πολιτική κολυμβήθρα του Σιλωάμ δηλαδή αλλά που ισχύει μόνο για την πρώτη δική τους κυβερνητική περίοδο. Δεν φέρουν κανέναν πολιτικό βάρος, το διέγραψε το 35.5% που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εν λόγω εκλογές. Για τους αντιπάλους όμως δεν ισχύει το ίδιο… Θα φέρουν για πάντα, παρά τις ενδιάμεσες εκλογικές τους νίκες, το βάρος του προπατορικού αμαρτήματος για να μπορεί στα δύσκολα να μετακυλίεται εκεί η συζήτηση.
Για το ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε όμως άλλη μια “μαύρη τρύπα” στην ιστορία υπό την έννοια πως δεν έλεγε κουβέντα για αυτήν την κυβερνητική περίοδο, όπως και για τις ευθύνες και τα λάθη της δικής του. Μέχρι πριν έξι μήνες οπότε και άρχισαν οι πρώτοι ψίθυροι και κυρίως μέχρι πριν δύο εβδομάδες κουβέντα δεν ακούγονταν απο το ΣΥΡΙΖΑ για την περίοδο 2004-2009. Το αντίθετο, για να θυμηθούμε την προ έτους αναφορά του Τσίπρα πως ο Καραμανλής χειρίστηκε το μακεδονικό με ευθύνη και η στάση του στο Βουκουρέστι ήταν μια στάση ευθύνης. Μόνο τώρα, για να αμβλύνουν τις πολιτικές επιπτώσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ εισπράττει από τη “Συμφωνία των Πρεσπών” θυμήθηκαν εκείνη την περίοδο και εξαπολύουν επιθέσεις στον Καραμανλή και για τα δημοσιονομικά αλλά και το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων . Συγκρίνοντας γνωστές και παλιές διαπραγματευτικές επιστολές με τα τετελεσμένα μιας Συμφωνίας. Ξεχάστηκαν τα εγκώμια για το Βουκουρέστι διότι πολύ απλά ο Κώστας Καραμανλής ενεργοποιήθηκε προεκλογικά και απηύθυνε και δημόσια πολιτική ομιλία “αδειάζοντας” την κυβέρνηση για τις Πρέσπες και το 3ο Μνημόνιο. Διαλύθηκε επομένως η αχλή που ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ να διατηρεί περί στήριξης του Τσίπρα από την “καραμανλική” ομάδα στη ΝΔ.
Τα “καλά και συμφέροντα” επομένως μόνο που ο καθένας τα αξιολογεί διαφορετικά. Και οι πολίτες θυμούνται και έστειλαν το μήνυμα της δικής τους αξιολόγησης ήδη από τις ευρωεκλογές.