Ως μηχανικός έχω γυρίσει εκατοντάδες φορές όλη τη Μακεδονία και τη Θράκη. Έχω μπει σε πάμπολλα νοικοκυριά, έχω μοιραστεί τις ανησυχίες τους, αλλά κι έχω καμαρώσει μαζί τους τις χαρές τους. Έχω θαυμάσει δημιουργήματα απλών, καθημερινών βιοπαλαιστών. Ξέρω τη δύναμη αυτού του τόπου, γνωρίζω τους ανθρώπους του.
Αυτός ο περήφανος κόσμος διεκδικεί μια αξιοπρεπή πατρίδα. Έναν κοινό σκοπό που θα βλέπει στο μέλλον και θα επενδύει στις επόμενες γενιές, που έχουν προκαταβολικά αδικηθεί. Αυτός είναι ο νέος πατριωτισμός και όχι η χειραγώγηση της οργής των πολλών για μικροκομματικές επιδιώξεις. Η ευκολία με την οποία ο συνεταίρος του κυρίου Τσίπρα του προσέφερε το στυλό για να υπογράψει στις Πρέσπες τη «μακεδονική ταυτότητα» το επιβεβαιώνει. Στην πράξη δοκιμάζεται ο πατριωτισμός, στην υποχρέωσή μας να παραδώσουμε στα νιάτα μας εκτός από τον απόηχο μιας βαριάς ιστορίας, και την προοπτική ενός λαμπρού μέλλοντος.
ΑΣΦΑΛΕΙΑ – ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Μπορούμε να απολαύσουμε την ελευθερία μας, το μεγαλύτερο αγαθό, μόνο όταν νιώθουμε ασφαλείς. Η ανασφάλεια γεννά έναν μεγάλο εχθρό της δημοκρατίας, τον φόβο και τρέφει τους εχθρούς της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε σε αυτό το συναίσθημα. Άφησε την παραβατικότητα και την εγκληματικότητα να εγκατασταθούν στο “άσυλο” των πανεπιστημίων και τους δράστες να κυκλοφορούν πρακτικά ατιμώρητοι.
Άνθρωποι σε απόγνωση και μεγαλωμένοι σε διαφορετικό αξιακό περιβάλλον, που βρίσκονται παράνομα στην Ελλάδα φτιάχνουν τα δικά τους άβατα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Γειτονιές ολόκληρες ζουν με την απειλή συμμοριών. Εγκληματικές οργανώσεις καυχώνται ότι υποκαθιστούν την απενεργοποιημένη αστυνομία. Η ανάκτηση της πόλης ξεκινά από την ασφάλεια, από τη δυνατότητα να υποδεχθεί έναν τουρίστα χωρίς την πιθανότητα αυτός να χάσει κινητό και πορτοφόλι και τη βεβαιότητα ότι το παιδί μας δεν θα σκοντάψει πάνω σε ένα “βαποράκι” που θα επιχειρήσει να το σπρώξει στον κόσμο των ναρκωτικών.
