Όσο «γνωρίζουμε» περισσότερο και καλύτερα τον Σωτήρη Τσιόδρα τόσο βεβαιωνόμαστε πως πρόκειται για ένα επιστημονικό και τεχνοκρατικό κεφάλαιο για τη χώρα. Με άρτιες σπουδές, διεθνή αναγνώριση, ακαδημαϊκή κατάρτιση αλλά και με δράση στο πεδίο. Θεωρείται ο «στρατηγός» της υγειονομικής διαχείρισης της πανδημίας του κορωνοϊου στην Ελλάδα που βάσει των ως τώρα στοιχείων είναι αποτελεσματική και απόλυτα επιτυχημένη.
Στο πλαίσιο αυτό ακούω και διαβάζω συζητήσεις για την αξιοποίηση του καθηγητή σε μια πολιτική θέση μετά την παρέλευση της κρίσης. Άλλοι λένε πως θα ήταν κατάλληλος για τη θέση του Υπουργού Υγείας, άλλοι για επικεφαλής μιας ειδικής επιστημονικής επιτροπής κ.ά. Είμαι δε σίγουρος πως θα υπάρξουν προτάσεις για την είσοδό του στην πολιτική, εκτιμώντας πως αυτό θα γίνει με πρόταση για ανάληψη καθηκόντων εξωκοινοβουλευτικού μέλος της κυβέρνησης ή υποψηφίου Βουλευτή Επικρατείας.
Πιστεύω, από όσο μπορώ να βγάλω συμπεράσματα από την έως τώρα πορεία του, πως ο κ. Τσιόδρας ουδόλως ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο. Το πιθανότερο είναι να περιμένει να τελειώσει η κρίση και να επιστρέψει στα ακαδημαϊκά και ιατρικά του καθήκοντα.
Το θέμα βέβαια δεν είναι προσωπικό αλλά για ακόμη μια φορά επαναφέρει στο προσκήνιο τη συζήτηση για το πολιτικό προσωπικό και την ανανέωσή του και τη συμμετοχή στην πολιτική ανθρώπων που έχουν κάνει μια επιτυχημένη πορεία στο χώρο τους αλλά δεν είχαν συμμετοχή στην πολιτική.
Το πρώτο στοιχείο που αναδεικνύεται είναι πως ένας επιτυχημένος στον επαγγελματικό και επιστημονικό του τομέα δεν σημαίνει αυτόματα πως μπορεί να γίνει και ένας επιτυχημένος πολιτικός. Υπάρχει διαφορά μιας επαγγελματικής και μιας πολιτικής απόφασης. Ακόμη και ο κ. Τσίοδρας, που ήταν η αφορμή για το σημερινό σημείωμα, εισηγείται επιστημονικά αλλά αποφασίζει η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και ευρύτερα η κυβέρνηση. Η οποία πρέπει προ των τελικών της αποφάσεων να σταθμίσει και άλλους παράγοντες, να δεχθεί και άλλες εισηγήσεις από διαφορετικές επιστημονικές, επαγγελματικές, κοινωνικές προσεγγίσεις. Αυτό είναι το κριτήριο μιας σωστής πολιτικής απόφασης: η σύνθεση και η συνισταμένη της ισορροπίας θετικών επιδράσεων και αρνητικών επιπτώσεων για την κοινωνία.
Το δεύτερο στοιχείο είναι σε ποια πολιτική να μπει ο κάθε κύριος Τσιόδρας. Σε μια πολιτική που οι αποφάσεις του θα πρέπει να λαμβάνονται μαζί με κομματάρχες ή σύμφωνα με τα τοπικά συμφέροντα που εκπροσωπεί κάθε βουλευτής για την επανεκλογή του; Που θα πρέπει η επιστημονική και επαγγελματική του διάκριση να κρίνεται από τη λαϊκιστική προσέγγιση που ακόμη κυριαρχεί στο δημόσιο διάλογο και κατατρώγει τα σωθικά της κοινωνίας μας;