Το μάθημα του Μακρόν κόντρα στον πολιτικό χαβαλέ

από Οικονόμου Νίκος
sms

Του Νίκου Οικονόμου

Δεν είναι θέμα πολιτικής μαγκιάς, αλλά πολιτικής διαπαιδαγώγησης αυτό που έκανε ο Εμάνουελ Μακρόν με τον Γάλλο πιτσιρικά. Η σκηνή συνέβηκε χτες  στο  Mont Valérien, μια περιοχή κοντά στο Παρίσι, όπου ο Γάλλος πρόεδρος παρέστη στους εορτασμούς για την εθνική εορτή. Καθώς χαιρετούσε τον κόσμο ένας νεαρός (προφανώς για να τον πικάρει) άρχισε να τραγουδάει την Διεθνή και θεώρησε καλό να αποκαλέσει τον Γάλλο πρόεδρο χαϊδευτικά με το μικρό του όνομα. «Είσαι καλά, Μανιού;» του είπε (στη φωτό επάνω διακρίνεται στη μέση).

Ο τόνος του νεαρού δεν άρεσε καθόλου στον Γάλλο πρόεδρο ο οποίος σήκωσε το γάντι: «Οχι, αυτό δεν γίνεται, όχι, όχι, όχι, όχι». Ο νεαρός απάντησε αμήχανα: «Συγγνώμη, κύριε Πρόεδρε», αλλά o Μακρόν επέμεινε:

«Είσαι εδώ σε έναν επίσημο εορτασμό. Πρέπει να συμπεριφέρεσαι όπως πρέπει. Επομένως μπορεί γενικά να φέρεσαι σα βλάκας, αλλά σήμερα είναι η μέρα της Μασσαλιώτιδας, και επομένως πρέπει να με αποκαλείς ‘’Κύριε πρόεδρε της Δημοκρατίας’’ ή σκέτο ‘’Κύριε’’. Εντάξει;», είπε σε έντονο ύφος.

Παρά τη συγγνώμη του νεαρού, ο Εμάνουελ Μακρόν δε σταμάτησε εκεί, αλλά συνέχισε στον ίδιο τόνο:

«Και πρέπει να μάθεις να κάνεις τα πράγματα με τη σωστή σειρά. Τη μέρα που θα θέλεις να κάνεις επανάσταση θα πρέπει πρώτα να έχεις πτυχίο και δουλειά, να τρέφεσαι μόνος σου, εντάξει; Τότε να πας να δώσεις μαθήματα και σε άλλους», είπε μπροστά σε τηλεοπτική κάμερα, που έτσι γνωστοποίησε το γεγονός, ενώ συνέχισε να χαιρετά τους νέους που ήρθαν να τον χαιρετίσουν.

Ο Μαρκόν γενικά μου αρέσει. Και για τις θέσεις του για την Ευρώπη, που είναι πιο προωθημένες από τις κυρίαρχες απόψεις που ακούγονται στη Γηραιά Ήπειρο και για τη φρεσκάδα που έχει. Αλλά και γιατί εκτιμώ ότι η Ευρώπη πάντα χρειαζόταν ένα δεύτερο ισχυρό πόλο απέναντι στη Γερμανία. Πολύ δε περισσότερο σήμερα που τα φαινόμενα του λαϊκισμού κερδίζουν συνεχώς πόντους στους λαούς της Ευρώπης.

Το χτεσινό μάθημα μου τον έκανε ακόμη πιο πολιτικά συμπαθή. Γιατί έστω και με αυτόν τον τρόπο  έστειλε και ένα πολλαπλό μήνυμα προς τις νεότερες γενιές. Κόντρα στον χαβαλέ, που είναι κυρίαρχος στη σημερινή νεότερη γενιά, αλλά και σε πολλούς μεγαλύτερους που εξαιτίας της κρίσης έχουν βρει ευκαιρία να ισοπεδώνουν τα πάντα. Μήνυμα ότι μπροστά στην απόλυτη απαξίωση των αρχών και των ιδεών που καταγράφεται στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια για να σταθεί κανείς στα πόδια του χρειάζεται να έχει και τα απαραίτητα επαγγελματικά εφόδια. Και ότι δεν αρκεί η εύκολη κριτική των πολιτικών, ο χαβαλές (στην Ευρώπη), η δήθεν άνεση, οι βρισιές και τα γνωστά «γαλλικά» (στην Ελλάδα) για να τα καταφέρει.

Ένα μήνυμα και για τους πολιτικούς: ότι πολλές φορές θα πρέπει να πάνε και κόντρα στο ρεύμα για να διαπαιδαγωγήσουν τον κόσμο.

Αναρωτιέμαι τέλος ποιος από τους Έλληνες πολιτικούς θα τολμούσε να ανοίξει δημόσια μια τέτοια κουβέντα. Και να υποστηρίξει τέτοιες απόψεις συζητώντας στον δρόμο (και όχι σε κλειστές αίθουσες και μπροστά σε φιλικά ακροατήρια…) με ένα 17χρονο μαθητή.