“Θα τους δώσουμε τρία χιλιάρικα μισθό και θα γυρίσουν”. Μια προσέγγιση κοντόθωρη για την αντιμετώπιση του Brain Drain, το οποίο σε συνδυασμό με το Δημογραφικό απειλούν τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας.
Νέοι επιστήμονες φεύγουν ή δεν γυρίζουν στην Ελλάδα αναζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής. Το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με τη δημιουργία ενός φορέα, μιας πλατφόρμας και έναν καλό μισθό για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Απαιτούνται διαρθρωτικές παρεμβάσεις στην ελληνική οικονομία και κοινωνία και στη δημόσια διοίκηση.
Διότι, ας μην γελιόμαστε, οι νέοι που επιλέγουν ή αναγκάζονται να μένουν και να εργάζονται εκτός των συνόρων δεν το κάνουν μόνο για οικονομικούς λόγους. Δεν το κάνουν μόνο για το μισθό, την υπερφορολόγηση, τις υπέρογκες εισφορές. Τους ενοχλούν πολλά στην Ελλάδα: οι κακές υπηρεσίες, η διαφθορά, η αναξιοκρατία, η απουσία προοπτικών, οι κοινωνικές παροχές.
Στην όλη συζήτηση μπαίνει και μια άλλη παράμετρος. Ασχέτως της αποτελεσματικότητας ενός τέτοιου μέτρου για τον “επαναπατρισμό” των νέων Ελλήνων επιστημόνων, είναι δίκαιο; Για τους νέους που έμειναν και πάλεψαν στην χώρα την περίοδο της κρίσης; Είναι συμβατό με το άρθρο 4 του Συντάγματος που προβλέπει ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους;
Από τα παραπάνω νομίζω καθίσταται σαφές πως για την αντιμετώπιση του Brain Drain απαιτούνται συνολικές και οριζόντιες πολιτικές που θα αφορούν όλους τους νέους και όλες τις πτυχές της δημόσιας λειτουργίας και όχι κάθετες και αποσπασματικές παρεμβάσεις.