Εντάξει, όταν λέμε όλα δεν εννοούμε και όλα. Επί παραδείγματι δεν εννοούμε τη διοίκηση που κρίνεται επιτυχημένη. Δεδομένου όμως ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να εντάξει στα πέντε “εμβληματικά” έργα της κυβέρνησής του την ανάπλαση του εκθεσιακού κέντρου και του χώρου της ΔΕΘ ίσως θα έπρεπε να αναθεωρήσει και την κυβερνητική παρουσία στην Έκθεση και να προτείνει ή ενθαρρύνει ένα διαφορετικό πολιτικό πρόγραμμα.
Αναμφίβολα το πολιτικό στίγμα της ΔΕΘ είναι θετικό για την πόλη αλλά το μοντέλο χρειάζεται αναθεώρηση. Από το πρωί η Θεσσαλονίκη γέμισε υπουργούς που κάνουν εθιμοτυπικές συναντήσεις με φορείς και εποπτευόμενους οργανισμούς. Όπως και τις προηγούμενες ημέρες πριν τα εγκαίνια. Κάτι που συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια.
Σαν ένα πολιτικό πρωτόκολλο που όμως κούρασε και πλέον δεν έχει ουσία και αποτέλεσμα. Το ίδιο και οι κυβερνητικές παρουσίες μέσα στα περίπτερα της Έκθεσης, με φορείς, οργανισμούς, υπουργεία, παρουσιάσεις… Τίποτα δεν έχουν να προσφέρουν… Σε ότι αφορά δε τις επισκέψεις υπουργών, βουλευτών και… παρατρεχάμενων φαίνεται πως και αυτές επιστρέφουν στους προ κρίσης αριθμούς… Αυξημένες! Θα δείτε τι θα γίνει σήμερα και αύριο το βράδυ στην πόλη…
Πολλά έχουν ακουστεί για τη δημιουργία ενός Πολιτικού και Οικονομικού Φόρουμ στο πλαίσιο της ΔΕΘ που θα διατηρήσει το πολιτικό στίγμα της διοργάνωσης και θα μειώσει ασφαλώς και τα έξοδα της κυβερνητικής παρουσίας αλλά και την ταλαιπωρία για την πόλη. Κανείς ωστόσο δεν παίρνει την απόφαση να το τολμήσει.
Ως τότε προσωπικά είμαι υπέρ του μοντέλου εγκαινίων που ως πρωθυπουργός εφάρμοσε ο Αντώνης Σαμαράς: σε πιο κλειστό κύκλο, πιο σύντομη και διακριτική τελετή, χωρίς να κόβεται η πόλη στα δύο αλλά με διατήρηση της πρωθυπουργικής παρουσίας και της ομιλίας που παραδοσιακά δίνει το στίγμα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.