Εάν δει κανείς το χάρτη της Ε.Ε. ενόψει των ευρωεκλογών θα διαπιστώσει ότι οι ακροδεξιές δυνάμεις όλο και ενισχύονται και δείχνουν ότι ο στείρος ευρωσκεπτικισμός παραμένει ισχυρός.
Πάρα πολλοί κατόπιν εορτής βέβαια πολιτικοί παράγοντες της Ε.Ε. υποστηρίζουν ότι το πολιτικό σύστημα τα τελευταία δέκα χρόνια μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε στις ΗΠΑ και επεκτάθηκε, δεν κατάφερε να δώσει λύσεις και η αδυναμία του αυτή ενίσχυσε την ακροδεξιά και το λαϊκισμό.
Στην Γερμανία, η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ επέλεξε να «σφραγίσει» την υποψηφιότητα του σκληρού δεξιού, του Βαυαρού προέδρου της Κ.Ο. του ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με την ελπίδα να ανακοπεί η άνοδος της ακροδεξιάς στις ευρωεκλογές.
Όμως, η ακροδεξιά θεριεύει και αυτό αποτυπώνεται σε πολλές χώρες, ακόμα και στη Σκανδιναβία, ενώ οι εκλογικές αναμετρήσεις σε χώρες, όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Αυστρία, κ.α. Πρόσωπα, όπως ο Σαλβίνι, ο Ορμπαν, η Λεπέν, κ.α. δημιουργούν μέτωπο και αλλάζουν τους όρους του παιχνιδιού.
Υπό τη σκιά των στοιχείων της Eurostat, ότι το 26% των Ευρωπαίων πολιτών (περισσότερα από 120 εκατ. πολίτες) βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, η θέση αρχής για κάθε δημοκράτη πολίτη της Ε.Ε. είναι η μεγάλη ήττα των ακροδεξιών δυνάμεων και η εξουδετέρωση των θέσεών τους.
Από την στιγμή που αυτό δεν γίνεται στις εκλογές, καθώς η ακροδεξιά αντέχει και σηκώνει κεφάλι, οφείλουν τα δημοκρατικά κόμματα να διαμορφώσουν πολιτικές που θα ανατρέψουν στην ίδια την καθημερινότητα το ρεύμα της ακροδεξιάς που έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι της εξουσίας.
Υπάρχουν αρκετές παραδοχές που ενισχύουν την άποψη ότι η Ευρώπη όπως την γνωρίσαμε τελειώνει, εάν δεν αλλάξει ριζικά για να επιβιώσει. Σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, αναδεικνύεται το Βατερλό του παλαιού πολιτικού συστήματος.
Πλέον υφίσταται, όχι απλά απόσταση, αλλά ρήξη πολλών κοινωνικών ομάδων με τις κυρίαρχες πολιτικές ελίτ και δοκιμάζεται η ίδια η συνοχή της Ε.Ε.
Το έλλειμμα δημοκρατίας και αλληλεγγύης που εμφανίζει η Ε.Ε., η οποία με την πολιτικής της οδηγεί πολίτες στα…μαύρα μονοπάτια της ακροδεξιάς, είναι εμφανές, όπως και η προβληματική διαχείριση του μεταναστευτικού και προσφυγικού.
Εκτός από το προσφυγικό και μεταναστευτικό, το έλλειμμα δημοκρατίας είναι πιο σημαντικό και κρίσιμο από το οικονομικό έλλειμμα για το οποίο δίνουν μεγάλη σημασία οι βασικοί «ηγέτες» της σημερινής Ε.Ε.
Το ευρωπαϊκό όραμα θολώνει και η ίδια η Δημοκρατία υποβαθμίζεται, ενώ η λιτότητα γκρεμίζει παραδοσιακά τείχη και ανατρέπει σταθερές.
Είτε αρέσει, είτε όχι, ο πολιτικός λόγος της Ακροδεξιάς, ήρθε για να μείνει και δεν πολεμιέται με αποκηρύξεις και ευχολόγια. Οι αντιευρωπαϊστές έχουν θέσει ατζέντα σε πολλά ζητήματα και εάν η Ε.Ε. δεν αλλάξει πολλά στη λειτουργία της, το μέλλον της προμηνύεται ζοφερό.
Ας μην είναι το έλλειμμα δημοκρατίας και αλληλεγγύης στην Ε.Ε. η επιτύμβια πλάκα του αύριο.
Τα όσα συμβαίνουν πρέπει να προβληματίσουν ιδιαίτερα τις κυρίαρχες πολιτικές ελίτ και συνολικά το πολιτικό σύστημα. Φαίνεται και στην χώρα μας το τελευταίο διάστημα με την πόλωση που υπάρχει και την εκτός ορίων σύγκρουση που ρίχνει νερό στο μύλο των ακροδεξιών δυνάμεων.
Η ακροδεξιά παραμονεύει και θεριεύει και η απόσταση της Ελλάδας από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι μικρή!