Το 2010 η «Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη» κέρδισε τις εκλογές στον κεντρικό δήμο της πόλης με ένα οριακό αποτέλεσμα και όπως σε όλα τα οριακά αποτελέσματα πολλά έπαιξαν ρόλο ώστε να μπει ένα τέλος στο καθεστώς της 25ετίας από το 1985. Ένα από αυτά τα πράγματα ήταν και το πρόγραμμα της «Πρωτοβουλίας» που σε πολύ μεγάλο βαθμό ήταν μία καλή αντιγραφή του προγράμματος μίας άλλης δημοτικής κίνησης, της «Θεσσαλονίκης των Πολιτών και της Οικολογίας». Σε αντίθεση με το 2010 ο Γιάννης Μπουτάρης κέρδισε τις εκλογές του 2014 πολύ πιο εύκολα, χωρίς όμως κανένα πρόγραμμα όπως ο ίδιος είχε παραδεχτεί στην τελευταία συνέντευξη Τύπου που έδωσε πριν ανοίξουν οι κάλπες.
Τώρα λοιπόν που αρκετοί και αρκετές ασχολούνται με το πως θα συνεχιστεί η προοδευτική πορεία του δήμου Θεσσαλονίκης και συμφωνούν στο ότι η παλινόρθωση του καθεστώτος θα είναι κακό νέο για την πόλη, νομίζω πως θα πρέπει να πιάσουν το νήμα της συνέχειας από το 2010. Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου όλα δείχνουν ότι θα είναι οριακό. Και στα οριακά αποτέλεσμα πολλά παίζουν ρόλο και ένα από αυτά είναι το πρόγραμμα. Προφανώς μία – στο μέτρο του δυνατού γιατί η ματαιοδοξία κάποιων είναι ανίκητη – ενιαία υποψηφιότητα του Προοδευτικού Μετώπου θα είναι κάτι το καθοριστικό. Όμως το βασικό σε αυτή την ιστορία είναι ένα πρόγραμμα που μπορεί να κερδίσει.
Από όσα διαβάζω και ακούω πολλοί μιλούν για πρόγραμμα αλλά είτε δεν ανοίγουν τα χαρτιά τους ,γιατί δεν έχουν, είτε ψάχνουν να βρουν που τα έβαλαν πριν από είκοσι χρόνια που στο μεταξύ μπορεί να χάθηκαν σε καμία… μετακόμιση. Από όσα διαβάζω και ακούω πολλοί αερολογούν για μία… καλύτερη πόλη με σούπερ ποιότητα ζωής και διάφορα άλλα χαρούμενα αλλά αγνοούν βασικά πράγματα, για παράδειγμα, για το πως λειτουργεί η υπηρεσία καθαριότητας ή το πόσο σημαντικό είναι να προχωρήσει άμεσα το έργο της ανάπλασης της πλατείας Ελευθερίας. Οπότε όσοι γράφουν και μιλούν για πρόγραμμα θα πρέπει να δουλέψουν σκληρά και μεθοδικά για να δώσουν απαντήσεις, γιατί τις νίκες φέρνουν τα προγράμματα που δίνουν απαντήσεις.
Και για να το σπάσω σε τάλιρα. Εγώ ζω στην Άνω Πόλη στο Γ΄ Δημοτικό Διαμέρισμα και θέλω μία απάντηση στο γιατί ο δήμος Θεσσαλονίκης από την ίδρυση του το 1869 δεν μπόρεσε να βρει ένα οικόπεδο για να φτιαχτεί ένα νηπιαγωγείο, όταν δεκάδες ιδιώτες, που καμία σχέση δεν είχαν με την περιοχή, βρήκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια οικόπεδα και έχτισαν μεγάλες μονοκατοικίες με αυλές… Εγώ τα τελευταία πέντε χρόνια κατεβαίνω κάθε μέρα στο κέντρο διασχίζοντας την Αγίου Νικολάου. Και θέλω μία απάντηση γιατί αυτός ο δρόμος, που στη διασταύρωση του με τη Γαλιλαίου συναντά το Αλατζά Ιμαρέτ και λίγα μέτρα πιο κάτω σε πάει στο ναό του Αγίου Δημητρίου βρίσκεται σε αυτή την άθλια κατάσταση. Πέντε χρόνια, κάθε μέρα, το ίδιο ακριβώς, καμία παρέμβαση, απίστευτη αδιαφορία, καμία δικαιολογία και μιλάμε για το κέντρο της Θεσσαλονίκης και ένα σημείο όπου συναντιούνται οι ιστορίες αυτής της σπουδαίας πόλης.
Ζόρικα τα πράγματα για το Προοδευτικό Μέτωπο. Αλλά αλλιώς δεν γίνεται.