Του Βαγγέλη Πλάκα, Δημοσιογράφου
Διάβασα στο ρεπορτάζ της «Αυγής» για τις (ορθές) σκέψεις στην κυβέρνηση να «σπάσει» η θηριώδης εκλογική περιφέρεια της Β’ Αθηνών στην οποία είναι εγγεγραμμένοι σχεδόν 1.5 εκατομμύριο ψηφοφόροι.ές
Είμαι αναφανδόν υπέρ των μικρών εκλογικών περιφερειών που εκτιμώ πως ενισχύουν την πλέον δυνατή αδιαμεσολάβητη επικοινωνία, πολιτών και πολιτικών. Μειώνουν την ανάγκη αυξημένων πόρων και μιντιακής προβολής των πολιτικών για την προεκλογική περίοδο κάτι που πολλές φορές γεννάει και σχέσεις διαπλοκής.
Γιατί να μην γίνει το ίδιο και με την Α’ περιφέρεια Θεσσαλονίκης, στην οποία είναι εγγεγραμμένοι πάνω από μισό εκατομμύριο ψηφοφόροι; Τι σχέση οι ανάγκες ενός κατοίκου του Κορδελιού με αυτές ενός κατοίκου της Νέας Κρήνης; Θα μπορούσε η εκλογική περιφέρεια να «σπάσει» στα δύο ή και στα τρία, παράλληλα και με μια αναδιοργάνωση των περιφερειών. Δεν υπάρχει λογική, π.χ. η Πυλαία, μια κατεξοχήν πλέον αστική περιοχή εντός του πολεοδομικού ιστού, να ανήκει στη Β’ περιφέρεια μαζί π.χ. με τις αγροτικές περιοχές του κάμπου στα δυτικά του νομού.
Μια πρόταση θα ήταν να αποτελέσει ο Δήμος Θεσσαλονίκης μια αυτόνομη εκλογική περιφέρεια (250.000 ψηφοφόροι), οι δήμοι στα δυτικά και βόρεια (Κορδελιού-Ευόσμου, Αμπελοκήπων-Μενεμένης, Νεάπολης-Συκέων και Παύλου Μελά) μια άλλη (210.000 ψηφοφόροι και τα ανατολικά μια τρίτη π.χ. με Καλαμαριά και Πυλαία (70.000 ψηφοφόροι).
Όπως και να έχει ο κατάλληλος χάρτης θα βρεθεί, αν ο σχεδιασμός γίνει με πραγματικά δεδομένα και όχι μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Σε μια εποχή κρίσης της σχέσης πολιτών-πολιτικών οι μικρές εκλογικές περιφέρειες πιστεύω θα βοηθήσουν σε μια πορεία προς τη διαφάνεια και τη δημιουργία εκ νέου σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής. Αυτό είναι ουσιαστική μεταρρύθμιση και όχι η απλή αναλογική.