Πολλοί αναρωτιούνται αν σε μία προεκλογική προσπάθεια για την Αυτοδιοίκηση, ακόμα και αν αφορά στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, χωρά μία κουβέντα περί πολιτικής. Η προσωπική μου πεποίθηση είναι πως όχι μόνο «χωρά» αλλά είναι ένας κατ’ εξοχήν χώρος πολιτικής. Πολιτικής με όλα εκείνα τα αρχετυπικά χαρακτηριστικά που την καθιστούν αιώνες τώρα μία απαραίτητη διαδικασία στις ώριμες κοινωνίες των ανθρώπων.
Στη δική μας περίπτωση, εδώ στην Ελλάδα, η χώρα μας μπήκε στην κρίση από την πόρτα της πολιτικής και από αυτήν την πόρτα θα βγει. Η οικονομία ακολούθησε. Μόνη οδός που μπορεί να μας οδηγήσει σε βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, μόνη οδός που μπορεί να μας δώσει δυνατότητες αναβάθμισης είναι η πολιτική. Ο μόνος δρόμος που μπορεί να φέρει αλλαγές με τρόπο δημοκρατικό, με τρόπο συμμετοχικό, με τρόπο που θα σέβεται τις δύο μεγάλες αξίες του κόσμου μας – την ελευθερία και την ισότητα είναι η πολιτική.
Σήμερα, πολλοί συμπατριώτες μας είναι απογοητευμένοι. Είναι δυσαρεστημένοι και πολλές φορές δικαίως. Είδανε μέσα σε μία δεκαετία να χάνεται το 25% του ΑΕΠ της χώρας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είδαν την ανεργία, την ανασφάλεια, την αναποτελεσματικότητα του κράτους που χτίσαμε όλοι μαζί – πολίτες και πολιτικό σύστημα. Είναι δυσαρεστημένοι και δικαίως καθώς η ποιότητα ζωής υποβαθμίστηκε, πολλοί έφυγαν στο εξωτερικό, απαξιώθηκαν περουσιακά στοιχεία. Αν μπορούσαμε να ρωτήσουμε τι θέλουν οι Έλληνες σήμερα, τι συγκροτεί το όραμά τους, ποια η βούλησή τους, πιστεύω ότι η απάντηση θα ήταν κάπως γενική αλλά ταυτόχρονα επιτακτική και σαφής. Να γίνουμε μία «κανονική χώρα», να ανακτήσουμε το απολεσθέν εισόδημά μας, να φτιάξουμε το Κράτος μας, τις πόλεις και τα χωριά μας πιο όμορφα, πιο λειτουργικά. Να έχουμε καλά νοσοκομεία, καλά σχολεία, τα παιδιά μας να βρίσκουνε δουλειές εδώ στην Ελλάδα και κοντά στις σπουδές τους. Οι νέοι να μπορούν να κάνουν οικογένεια, να μην μαραζώσει και γεράσει η Ελλάδα.
Ποιος όμως θα πάρει αυτές τις απαντήσεις και θα τις μετατρέψει σε δημόσιες πολιτικές; Ποιος θα ακούσει θα καταγράψει και θα δημιουργήσει ένα σχέδιο ώστε να φτάσουμε στο αποτέλεσμα; Ποιος θα σταθμίσει; Ποιος θα ιεραρχήσει τι είναι σημαντικό, πρωτεύουσας σημασίας και τι όχι; Ποιος και κυρίως μέσα από ποια διαδικασία;
Είναι εμφανές πως η διαδικασία είναι η Πολιτική, με την ευρεία της έννοια.
Είναι επίσης σαφές ότι η διαδικασία αυτή πρέπει να είναι δημοκρατική. Κανείς δεν θα σχεδιάσει μία ή περισσότερες λύσεις κλεισμένος σε έναν πύργο και μετά θα επιχειρήσει να τις εφαρμόσει ερήμην της κοινωνίας. Άλλωστε, το αρτιότερο μεταρρυθμιστικό σχέδιο αλλαγών και να δημιουργήσουμε, εάν αυτό δεν γίνει ψωμί και τραγούδι, προσμονή και προσδοκία στις ψυχές των ανθρώπων – δεν θα πετύχει. Δεν θα πετύχει διότι δεν θα κινητοποιηθούν εκείνες οι δυνάμεις του τόπου για να το στηρίξουν. Η πολιτική οφείλει να επιλύει προβλήματα και να δημιουργεί ευκαιρίες, να αλλάζει τη ζωή μας και την μοίρα του τόπου μας προς το καλύτερο.
Υπάρχει κάτι να πούμε σε όλους τους απογοητευμένους και σε εκείνους τους κυνικούς συμπολίτες μας που υποστηρίζουν ότι αυτή η πολική δεν υπάρχει ή ότι «όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι»; Καλύτερη απάντηση είναι τα παραδείγματα καθώς ο Έλληνας πείθεται περισσότερο από αυτό, παρά από το επιχείρημα.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Μαριέττα Γιαννάκου –που μου έκανε την τιμή να συμμετάσχει στην κεντρική πολιτική εκδήλωσή μου. Πολιτεύτηκε βάζοντας το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό και προσωπικό όφελος. Υπηρέτησε την πατρίδα αναβαθμίζοντας την Ελλάδα για τους Έλληνες, από όποια θέση και αν πέρασε. Προώθησε πραγματικές μεταρρυθμίσεις, Υπήρξε ριζοσπαστική και δεν φοβήθηκε το πολιτικό κόστος όταν έπρεπε να πάρει αναγκαίες αποφάσεις. Δημιούργησε καλύτερες συνθήκες για τη χώρα και για όλους μας μέσα από την πολιτική. Έχει πάντα αντίληψη του ευρωπαϊκού και του διεθνούς γίγνεσθαι και αντίστοιχα του τι πρέπει να κάνουμε για τη χώρα μας με βάση τη διεθνή συγκυρία. Η εντιμότητα και η αξιοσύνη της είναι αδιαμφισβήτητες και παραμένουν άφθαρτες μετά από μια μακρά πορεία στην πολιτική. Η Μαριέττα Γιαννάκου είναι από εκείνες τις περιπτώσεις πολιτικών που δικαιώθηκαν από το πέρασμα του χρόνου καθότι αδικήθηκαν από το εκλογικό σώμα. Παρόλα αυτά ποτέ δεν ήταν διδακτική, δεν κούνησε από καθ’ έδρας το δάκτυλο προς τους Έλληνες, αν και θα μπορούσε.
Θα αναρωτηθεί κανείς, σχετίζεται η Πολιτική και το παράδειγμα της κα Γιαννάκου με την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας; Η απάντηση είναι θετική. Παρά τα διαφορετικά χαρτοφυλάκια, παρά τις διαφορετικές αρμοδιότητες έχει αξία να υιοθετήσουμε τον τρόπο της. Έχει σημασία να δράσουμε με τον ίδιο πυρήνα αξιών. Έχει αξία να ενεργήσουμε αποφασιμένοι πως οφείλουμε να είμαστε χρήσιμοι και όχι αρεστοί. Για να γεφυρώσουμε το χάσμα της κοινωνίας με τους θεσμούς πρέπει να φέρουμε εις πέρας τα καθήκοντα που θα μας ανατεθούν. Με πρόγραμμα, σχέδιο, χρονοδιαγράμματα, κοστολόγηση και όπως είπε και η κα με πολύ προσπάθεια. Διότι αν κάτι είναι η Πολιτική « είναι η κοινη προσπάθεια πολλών ανθρώπων για να πετύχουν έναν στόχο. Είναι προσπάθεια δύσκολη αλλά γοητευτική συνάμα».
H Μελίνα Δερμεντζοπούλου είναι Υπ. Περιφερειακή Σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας με την παράταξη «Αλληλεγγύη» του Απόστολου Τζιτζικώστα