Γιατί, αλήθεια, επιμένω να γράφω;

από Πλάκας Βαγγέλης
sms

Του Βαγγέλη Πλάκα, Δημοσιογράφου

Πριν λίγη ώρα ανέβασα στο facebook ένα σχόλιο για την άθλια εικόνα που παρουσιάζει η παλιά παραλία, ένα από τα ομορφότερα σημεία της Θεσσαλονίκης, μετά από έναν σύντομο περίπατο που έκανα: “Ποιος σας είπε πως σήμερα τα μαγαζιά είναι κλειστά; Κάντε μια βόλτα στην παλιά παραλία και θα βρείτε στα “σεντόνια” των παράνομων μικροπωλητών τα πάντα: τσάντες, ζώνες, παπούτσια κλπ. Μόνο χώρο να περπατήσεις δεν βρίσκεις… Ας μην μιλήσω τώρα για ευθύνες, κυριακάτικα…”, έγραψα.

Συνάδελφοι στο γραφείο που το διάβασαν συμφώνησαν μεν με τη διαπίστωση, μου είπαν δε: “τι θες και ασχολείσαι κυριακάτικα, λες και θα αλλάξει τίποτα”. Μια παραίτηση που πηγάζει από αυτήν την βεβαιότητα στο διαλυμένο ελληνικό κράτος: Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Η παρανομία θα ζει και θα βασιλεύει, οι αρμόδιοι θα δηλώνουν αναρμόδιοι. Οι αντιστάσεις θα είναι πάντα μεγαλύτερες. Και μετά η επωδός: Μνημόνια μέχρι να δύσει ο ήλιος στην Ανατολή. Το ξέρετε ότι στα εκατοντάδες περίφημα “προαπαιτούμενα” που συνοδεύουν αυτά τα 7 χρόνια τις δόσεις που μας δίνουν παράταση στη ζωή δεν είναι μόνο οι περικοπές και οι φόροι  αλλά -κυρίως- μέτρα της δημόσιας διοίκησης, αυτονόητα εν έτει 2017 για μια δυτική πολιτισμένη χώρα; Για μια χώρα που δεν παιδεύεται επί δεκαετίες για να κάνει ένα κτηματολόγιο…

Η επισήμανση όμως “τι θες και ασχολείσαι” δεν ήταν η πρώτη που μου κάνουν. Γιατί σε μια κοινωνία παρατημένη να γράφεις για τις παθογένειές της; Γιατί να προσπαθείς να ξυπνήσεις τους υπεύθυνους να κάνουν το καθήκον τους, γιατί να αναδείξεις τα προβλήματα, γιατί να προτείνεις λύσεις; Κινδυνεύεις να γίνεις γραφικός. Και που απευθύνεσαι; Σε ποια κοινωνία, ποιους συμπολίτες; Όταν προχθές έκανα παρατήρηση σε κάποιον που ανέβασε απο τη ράμπα αναπήρων το αυτοκίνητό του και έκλεισε όλο το πεζοδρόμιο αντί να ζητήσει συγγνώμη και να φύγει με απειλούσε.

Ποιοί είναι η πλειοψηφία και ποιοι η μειοψηφία; Τον τελευταίο καιρό που έχω μπει στην ηλεκτρονική δημοσιογραφία του διαδικτύου διαπιστώνω με λύπη ποια “ειδησεογραφία” προτιμούν οι πολίτες: Η ανάρτηση για την Ραμόνα του My Style Rocks και τη συμμετοχή της στο Survivor ή το Nomads ή κάτι τέτοιο τέλος πάντως είχε 10 και 15 φορές περισσότερα “κλικς” από μια ανάλυση που είχα επιχειρήσει να κάνω για την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα ή το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Ποιος νοιάζεται δηλαδή;

Και τότε γιατί επιμένω να γράφω; Έχει νόημα, έχει αποτέλεσμα; Θα απαντήσω όπως και ο Θόδωρος Γεωργακόπουλος το άρθρο του οποίο διάβασα πριν λίγη ώρα στην “Καθημερινή”. Ώστε όταν τα παιδιά μου μεγαλώσουν και με ρωτήσουν “εσύ, πατέρα, τι έκανες για να αλλάξουν όλα αυτά και να μας παραδώσεις μια καλύτερη κοινωνία”, να έχω κάτι να τους απαντήσω…