Φρέσκα κουλούρια για τη Θεσσαλονίκη

από Σαδανά Γεωργία
sms
Τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια, μέρος του εορταστικού διάκοσμου των ημερών, καθρεφτίζονται στο Θερμαϊκό κόλπο. Η πρωινή πάχνη τυλίγει την πόλη σαν κασμιρένιο κασκόλ, δημιουργώντας ένα κινηματογραφικό σκηνικό. Μια χειμωνιάτικη, μελαγχολική γοητεία που πιάνει από την παραλία μέχρι τα κάστρα, ιδανική για ρομαντικούς περιπάτους και ζεστά καφεδάκια στα στενάκια της Άνω Πόλης.
Η ομορφιά της πόλης μοιάζει σχεδόν αυτονόητη για τους μόνιμους κατοίκους της. Η Θεσσαλονίκη -αντικειμενικά όσο μπορώ μιλώντας- είναι μια πολύ όμορφη πόλη. Όταν λείπεις, το συνειδητοποιείς περισσότερο. Οι τουρίστες και οι επισκέπτες της τολμούν τις συγκρίσεις. Γιατί, η Θεσσαλονίκη είναι μια σχετικά καινούρια πόλη αναφορικά με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις και με μια ταυτότητα πολυσυλλεκτική, η οποία είναι παρούσα από τα κτίρια μέχρι τα φαγητά της, ακόμη και αν επί δεκαετίες έμενε σκόπιμα θαμμένη.
Η αυθεντική εικόνα της Θεσσαλονίκης δεν φτάνει ωστόσο τόσο μακριά, όσο θα μπορούσε. Η έλξη της περιορίζεται στο εγχώριο στερεότυπο της “χαλαρής πόλης” και της “μπουγάτσας”, κατασκευές που ανέτρεψε κάπως ο Γιάννης Μπουτάρης. Αλλά, ο χαμένος χρόνος για την πόλη είναι πολύς. Είμαστε μπροστά σε ένα κενό υποδομών και στρατηγικού σχεδίου. Γιατί, η Θεσσαλονίκη άλλαζε ρόλους, κάθε φορά που η χώρα άλλαζε κυβερνήσεις. Από “πύλη των Βαλκανίων” μέχρι “πρωτεύουσα της καινοτομίας”, στο τέλος σε αδιέξοδο κατέληγε. Και προοπτική πιο θολή και από την ομίχλη ξημερώματα.
Ο κόσμος της πόλης εκπαιδεύτηκε στη μη προσδοκία, δεν περίμενε δηλαδή το καλύτερο και στο τέλος επένδυσε στο ίδιο, αρκεί να μην ακολουθούσε το χειρότερο. Ούτε δρόμοι, ούτε ένα αεροδρόμιο της προκοπής, ούτε βιομηχανία, ούτε μεταποίηση και ολίγον από τουρισμό. Αρκεί, να βγαίνει ένα μεροκάματο. Μερίδιο ευθύνης στην πολυετή παρακμή έχει συνολικά το τοπικό πολιτικό προσωπικό, που επιβιώνει επί χρόνια το ίδιο και απαράλλακτο μέσα από την αδράνεια και την αφωνία. Οι πολιτικοί άλλων περιοχών πάντως, όταν διεκδικούν κάτι, γυρίζουν ανάποδα τη Βουλή και τα Υπουργεία…
Προς το παρόν, στη Θεσσαλονίκη περισσεύουν οι υποψήφιοι και οι κοινοτυπίες μεταξύ των οιωνεί δημάρχων. Καμπάνιες που τρέχουν με όρους  του χθες, σχήματα που δεν δημιουργούν κανένα πάθος. Μόνο που στην πολιτική, αν δεν υπάρχει πάθος, δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Γιατί σε αυτόν τον τόπο το θυμικό είναι πάντα ένα βήμα μπροστά στην κάλπη. Ανάμεσα στους δεκάδες υποψήφιους δημάρχους και συμβούλους δεν ξεχωρίζει σήμερα κανένα σύνθημα. Ούτε κάποιο σχήμα γεννά προς στιγμής την μεγάλη προσδοκία. Την προσδοκία αναγέννησης της πόλης μέσα από νέους παραγωγικούς δρόμους και φρέσκιες ιδέες. Θέλουμε φρέσκα κουλούρια Θεσσαλονίκης και γεμιστά με πλούσιο περιεχόμενο. Τότε η σερετονίνη θα φτάσει γρήγορα σε κάθε εγκέφαλο και η πόλη θα γεμίσει προοπτική και χαμόγελα.