Ένας “καθαρός” πολιτικός χρόνος μπροστά για τον Μητσοτάκη

από Πλάκας Βαγγέλης
sms

Μια από τις κατηγορίες που δέχθηκε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής για την κυβέρνησή του την περίοδο 2004-2009 ήταν πως δεν έτρεξε γρήγορα από τις πρώτες στιγμές της διακυβέρνησής του απαραίτητες μεν, δύσκολες δε αποφάσεις που χρειάζονταν η χώρα. Είτε στο πεδίο το δημοσιονομικό, που είχε ακολουθήσει την ήπια προσαρμογή, είτε σε άλλα πεδία, επιλέγοντας να μην ανοίξει μέτωπα και συγκρούσεις,

Οι δύσκολες αποφάσεις λαμβάνονται όμως στην αρχή, όταν υπάρχει η νωπή λαϊκή εντολή, όταν ακόμη δεν έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται εσωκομματικές γκρίνιες και δυσαρέσκειες, όταν ακόμη δεν έχουν εμφανιστεί η εν πολλοίς αναμενόμενη κυβερνητική φθορά.

Ο Κώστας Καραμανλής κέρδισε το 2004 τις εκλογές και 165 βουλευτές και λίγους μήνες μετά “σάρωσε” και στις ευρωεκλογές. Ωστόσο δεν “έσπασε αβγά” και μετά, στην 2η κυβέρνησή του, τα πράγματα είχαν δυσκολέψει. Η κοινοβουλευτική του δύναμη είχε περιοριστεί στις μόλις 152 έδρες και όταν ήρθε η ώρα των δύσκολων αποφάσεων δεν υπήρχαν πολιτικές και κοινωνικές στηρίξεις.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται έτοιμος να κυβερνήσει και αποφασισμένος να περάσει άμεσα τα νομοσχέδια που θεωρεί προτεραιότητες της πολιτικής του, όπως η μείωση των φόρων και οι αλλαγές στις κρατικές δομές, αλλά και δύσκολες, όπως π.χ. η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Ο νέος πρωθυπουργός έχει μπροστά του μια καθαρή τετραετία. Δεν προβλέπονται εκλογικές αναμετρήσες για αυτοδιοίκηση ή ευρωκοινοβούλιο ενώ και ο πιθανός σκόπελος της Προεδρικής Εκλογής δεν υφίσταται πλέον καθώς με την Αναθεώρηση του Συντάγματος αποσυνδέεται η αδυναμία εκλογής από την διάλυση της Βουλής.

Ωστόσο ο καθαρός πολιτικός χρόνος στον οποίο μπορεί να κινηθεί με λυμένα τα χέρια και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του είναι λιγότερος. Κατά τη γνώμη μου ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μπροστά του μια κοινοβουλευτική περίοδο ώστε να τρέξει όλα όσα έχει πει και μάλιστα να εμφανίσει και τα πρώτα αποτελέσματα.

Μετά, παρά το όπλο της αυτοδυναμίας, είθισται να εμφανίζονται τριβές, φθορά και προβλήματα. Η κοινωνία αρχίζει και κουράζεται, κάποια βουλευτές νιώθουν αδικημένοι, αστοχίες ή καθυστερήσεις εμφανίζονται εκ των πραγμάτων.

Κυρίως όμως διότι μετά θα αρχίσει η γνωστή αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ που εφάρμοσε και την περίοδο Τσίπρα, από το 2009 ως το 2015: στα κάγκελα, στους δρόμους και τις πλατείες, δίχως συναινέσεις, δίχως εποικοδομητική στάση. Κάτι που ως “μνημονιακή” και αυτή κυβέρνηση είχε την τύχη να μην το ζήσει… Ήδη στα τηλεοπτικά πάνελ βουλευτές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης το προαναγγέλλουν.