Του Διαμαντή Γκολιδάκη*
“Ρεσιτάλ” ανικανότητας και ερασιτεχνισμού έχει να επιδείξει η Κυβέρνηση τον τελευταίο μήνα στα επίμαχα εθνικά ζητήματα της χώρας. Το κενό ισχύος το οποίο έχει δημιουργηθεί στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας, δίνει τον χώρο στους κατά άλλα «αγαπημένους μας» γείτονες, να δοκιμάσουν τα αντανακλαστικά και να μετρήσουν τις δυνατότητες της σημερινής κυβέρνησης. Από τη μια το ζήτημα με την ονομασία των Σκοπίων, στο οποίο ο Πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του επιχείρησαν να κλείσουν όπως όπως, άλλα τους χάλασε τα σχέδια η ηχηρή απάντηση του ελληνικού λαού στα συλλαλητήρια . Από την άλλη το διαχρονικό εθνικό πρόβλημα της Ελλάδας, οι επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας. Οι προκλήσεις από τη μεριά της γειτονικής χώρας είναι θρασύτατες, αλλά πιο επικίνδυνη είναι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης η οποία χαρακτηρίζεται από δειλία και ανευθυνότητα. Η Ελλάδα δεν είναι το “παιχνιδάκι” ούτε των ορέξεων της Τουρκίας, ούτε των Σκοπίων, ούτε κανενός άλλου που του «έχει ανοίξει η όρεξη», εξαιτίας και της δεινής οικονομικής κατάστασης της πατρίδας μας. Αποκομμένη συνολικά από το κοινό αίσθημα των πολιτών, η κυβέρνηση βρήκε μόνο έναν αρωγό: τον δήμαρχο της Θεσσαλονίκης, κο Μπουτάρη, ο οποίος αξίωσε… την αλλαγή της ονομασίας του αεροδρομίου Μακεδονία και αποδοκιμάστηκε φυσικά από την κοινή γνώμη της πόλης… Σε ένα τέτοιο τεταμένο κλίμα και θολό τοπίο η Κυβέρνηση συνεχίζει να θεωρεί την κατάσταση «υπό έλεγχο» και δεν έχει ανταποκριθεί έως αυτή τη στιγμή, στο αίτημα της Ν.Δ. για υπεύθυνη ενημέρωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε κεκλεισμένων των θυρών έκτακτη σύγκλιση της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων. Φαίνεται πως αγκυλωμένη στις διεθνιστικές ιδεοληψίες της, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ της υψηλής… «διπλωματικής χωρητικότητας», έχει εναποθέσει τις ελπίδες της για την αμυντική αποτροπή της χώρας αποκλειστικά σχεδόν στην διπλωματία με τους συμμάχους μας… Η διεθνής κοινότητα όμως δεν δικαίωσε τις προσδοκίες της, προτρέποντας χλιαρά και τις δύο πλευρές «να τα βρούνε», εξομοιώνοντας στην ουσία τον θύτη με το θύμα .Αυτό συμβαίνει, διότι στην διεθνή διπλωματία, συνήθως σέβονται τον ισχυρό και τον σοβαρό. Αν εμείς δεν έχουμε την ικανότητα να ασκήσουμε μια ισχυρή και αποτρεπτική αμυντική/εξωτερική πολιτική, στο ρεαλιστικό έστω μέτρο του δημοσιονομικά εφικτού, δεν θα το κάνει κανείς για εμάς. Και η σωστή αμυντική θωράκιση της χώρας γίνεται αθόρυβα και αποτελεσματικά και όχι φορώντας απλά στρατιωτικές στολές ,όπως συχνά αρέσκεται να πράττει ο υπουργός εθνικής άμυνας κος Καμμένος.Μέχρι τότε βέβαια και η Ε.Ε και ο Ο.Η.Ε οφείλουν να συμβάλλουν στην εξομάλυνση της όλης κατάστασης, κατακρίνοντας έστω την άκρως παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας και όχι να παραμένουν απλά παρατηρητές.
Οι Έλληνες δεν θα ανεχθούν μία ακόμη εθνική ταπείνωση.
*Καρδιολόγος/διδάκτωρ Ιατρικής, Πολιτικό στέλεχος Ν.Δ