Δολοφονώντας χαρακτήρες

από Κωσταρέλλα Ιωάννα
sms

Ο τρόπος δημοσιογραφικής κάλυψης της δολοφονίας της φοιτήτριας στη Ρόδο είναι αποκαλυπτικός για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία κάποια θέματα, που θα χαρακτηρίζονταν και ως «ταμπού».

Αντί να κοιτάξουμε το γεγονός, το φόνο δηλαδή, κατάματα, κοιτάμε να τον ξορκίσουμε, αναζητώντας σχέσεις αιτιώδους συνάφειας, εκεί που δεν υπάρχουν.

Ένα κορίτσι, μια γυναίκα, λοιπόν, που βιάζεται και δολοφονείται είναι μόνο θύμα. Δεν μπορεί να έχει κάνει οτιδήποτε που να έχει προκαλέσει την φονική αντίδραση. Ότι κι αν είπε, με όποιον κι αν βγήκε, ότι κι αν φόρεσε.

Κι αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ως κοινωνία και να μην προχωρούμε σε μια νέα δολοφονία, χαρακτήρα αυτή τη φορά. Η «δολοφονία χαρακτήρα», που γνωρίζει ταχύτατη διάδοση στην εποχή του ψηφιακού κακόβουλου κουτσομπολιού, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη ως εργαλείο διαμόρφωσης γνώμης και επιρροής, γιατί ορίζει τον τρόπο που γίνεται η συζήτηση, δίνει ελαφρυντικά στο θύτη και γεμίζει ενοχές χιλιάδες άλλα θύματα που σιωπούν, ενώ χρειάζονται βοήθεια.

Η βία κατά των γυναικών έχει πολλές μορφές και συντηρείται σε μεγάλο βαθμό από την αποτυχία μας να συζητήσουμε ανοιχτά και με όρους σεβασμού για θέματα, όπως ο βιασμός ή η σεξουαλική παρενόχληση. Όταν θα μάθουμε, λοιπόν, να μιλάμε ανοιχτά, όταν θα σταματήσουμε να γεμίζουμε ενοχές τις γυναίκες και βγάλουμε από τον λόγο μας κάθε ίχνος σεξισμού και υποτίμησης σε βάρος του γυναικείου φύλου, τότε θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα ως κοινωνία, απαραίτητο για την ουσιαστική ισότητα των φύλων.