Συγγνώμη από τον ελληνικό λαό ζήτησε κατά την απολογία του ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων ο άλλοτε «στρατηγός» του ΠΑΣΟΚ Θεόδωρος Τσουκάτος, που κατηγορείται για τη χρηματοδότηση με 1 εκατομμύριο μάρκα από τη Siemens το 1999.
Όπως είπε στην απολογία του, «όταν έκανα την παρανομία δεν έδωσα μεγάλη σημασία λόγω της πίεσης της δουλειάς και της ανάγκης να έρθουν χρήματα στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ», ενώ υποστήριξε πως τα χρήματα κατέληξαν στο κόμμα στο πλαίσιο των δημοσίων σχέσεων που έκανε η εταιρεία με το τότε κυβερνόν κόμμα.
«Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τον Ελληνικό λαό, από τους ψηφοφόρους που μας στήριξαν , από την Ελληνική Δικαιοσύνη αλλά και τους 12 ανθρώπους που ενεπλάκησαν άθελά τους για να έρθουν τα χρήματα από τη Siemens στο κόμμα. Δεν ζητώ συγγνώμη από την ηγεσία του κόμματός μου, που με εγκατέλειψε και με έκανε αποδιοπομπαίο τράγο, σάκο του μποξ για τα άλλα κόμματα, και στόχο της τρομοκρατίας. Απαιτώ να μου ζητήσει συγγνώμη γιατί δεν είπε την αλήθεια».
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Θεόδωρος Τσουκάτος πήρε το συγκεκριμένο ποσό και με αυτό δωροδόκησε άγνωστους υπαλλήλους του ΟΤΕ ώστε να πάρει η Siemens την περίφημη σύμβαση 8002 για τη ψηφιοποίηση του ΟΤΕ: «Ήμουν άσχετος με τη σύμβαση, ήμουν στο κόμμα , δεν είχα σχέση με συμβάσεις. Είναι γνωστό πως ο Χριστοφοράκος και η Siemens είχαν σχέση από πολύ παλιά με πανίσχυρα στελέχη του ΟΤΕ, αρμόδιους για το θέμα κλπ (χωρίς να θέλω να υπονοήσω τίποτα) και είχε ανάγκη τον άγνωστο σε αυτούς Τσουκάτο για να πάρει 420.000 ευρώ να τα δώσει σε άγνωστους υπαλλήλους; Είναι παράλογο. Απλώς έπρεπε να με εντάξουν στο σκηνικό, για να δικαιολογηθεί πολιτικά αυτή η κατάσταση», είπε ο κ. Τσουκάτος στην απολογία του.
Παράλληλα, υποστήριξε πως ένα από τα μεγάλα λάθη του ήταν πως εξαρχής δεν πολέμησε όπως έπρεπε την ιδιωτική χρηματοδότηση των κομμάτων από εταιρείες, κάτι που αποτελούσε και αποτελεί πάγια πρακτική: «Κανείς όμως δεν ήθελε και δεν θέλει να ερευνήσει την ιδιωτική χρηματοδότηση των κομμάτων», είπε επικαλούμενος και σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του Κ.Σημίτη που εκδόθηκε το 2015 και μιλά για την ιδιωτική χρηματόδότηση ως πάγια πρακτική των πολιτικών σχηματισμών.