Η απόφαση Μπουτάρη, θρυαλλίδα για την πόλη

sms

Η αυτοδιοικητική μάχη της Θεσσαλονίκης λίγες φορές ήταν τόσο ρευστή, λίγους μήνες πριν τις εκλογές. Από τη μία όλα τα κόμματα βρίσκονται σε παρατεταμένη αμηχανία, και από την άλλη μόνο η οριστική απόφαση του Γιάννη Μπουτάρη θα έδινε διέξοδο σε αυτό. Η ΝΔ που ενώ ήταν η μόνη που δεν είχε ισχυρή εξάρτηση από την απόφαση του Δημάρχου, βρέθηκε πριν λίγες μέρες έωλη καθώς ο εκλεκτός της τελευταίας στιγμής Ιγνάτιος Καϊτεζίδης, ζύγισε μάλλον με ψυχραιμία τη φυγόκεντρη ροπή του Γιώργου Ορφανού δεν ρίσκαρε την πιθανή απώλεια της ασφάλειας του Δήμου Πυλαίας – Χορτιάτη , και αρνήθηκε το χρίσμα κάτι που διακαώς θα επιθυμούσαν όλοι οι μνηστήρες του κόμματος. Η αλήθεια είναι πως η ΝΔ δεν έχει τον Μπακογιάννη της Θεσσαλονίκης, και έτσι η μετριοπαθής προσωπικότητα, η αυτοδιοικητική εμπειρία και τα καλά δημοσκοπικά νούμερα του Καϊτεζίδη αποτέλεσαν μία αξιοπρεπή πρόταση του προέδρου της ΝΔ.

Τώρα βέβαια εισήλθε σε αδιέξοδο. Ούτε η επαναφορά της τεχνοκρατικής υποψηφιότητας του Πάρι Μπίλλια, ούτε η υποστήριξη του Κωνσταντίνου Ζέρβα, ούτε βέβαια του «αντάρτη» Γιώργου Ορφανού μοιάζει πιθανή.  Έτσι απομένει είτε μία εντελώς νέα υποψηφιότητα (που όμως δεν φαίνεται ορατή), είτε μια στάση κομματικής αναδίπλωσης χωρις καθαρό στίγμα.

Πέραν του υποψηφίου του κεντροδεξιού χώρου, όλο το υπόλοιπο σκηνικό αποκρυσταλλώνεται μόνο αφού ληφθεί η οριστική απόφαση του Γιάννη Μπουτάρη. Έγκαιρα στις αρχές Σεπτεμβρίου με άρθρο μου στο Protagon προέβλεψα αλλά και διακριτικά προέτρεψα τον Δήμαρχο να αποχωρήσει καθώς οι δύο τετραετίες είναι ο ελάχιστος και μέγιστος χρόνος για οποιονδήποτε Δήμαρχο και οι ενδείξεις των δημοσκοπήσεων δείχνουν σοβαρή φθορά για την Πρωτοβουλία. Φθορά που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις θέσεις που πήρε στο εθνικό θέμα του Μακεδονικού, στην αδυναμία να αντιμετωπιστεί η καθημερινότητα από τις αρχές της δεύτερης τετραετίας, και βέβαια στις κουραστικές εσωπαραταξιακές διενέξεις. Όμως ο Δήμαρχος που η συνεισφορά του στην πόλη υπήρξε καίρια και σημαντική, πιστεύω πως πρέπει και να σεβαστεί και να προστατέψει τον εαυτό του και την προσωπική του ζωή, από την βάσανο μία τρίτης υποψηφιότητας ή θητείας. Οφείλει να κρατήσει ψηλά την υστεροφημία των παραγωγικών θητειών του με την εξωστρέφεια και το νοικοκύρεμα του Δήμου , και να συμβάλλει στην ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της πόλης. Αυτό εκτιμώ και ότι τελικά θα πράξει.

Από την άλλη η Πρωτοβουλία δεν έχει εμφανή διαδοχή μέσα από τη στενή σημερινή διοίκηση, και ούτε νομίζω ότι πρέπει να εκβιαστεί, σαν να πρόκειται για μία μόνιμη ή ισόβια παραταξιακή δομή . Η δημοτική παράταξη ταυτίστηκε και μπολιάστηκε με την προσωπικότητα του Γιάννη Μπουτάρη. Αυτός έδωσε την αίγλη. Εξάλλου αν κάτι συναρπαστικό υπάρχει στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι αυτή η κινητικότητα και η αυθόρμητη μόρφωση μίας δυναμικής της κοινωνίας των πολιτών, που αλλάζει και προσαρμόζεται στην εποχή, καθορίζεται απο την κοσμοθεωρητική αντίληψη που συνασπίζει ομάδες και καλώς ή κακώς σχετίζεται και σφραγίζεται πάντα από την προσωπικότητα του τοπικού ηγέτη.

Από την άλλη βέβαια τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΚΙΝΑΛ, ταυτίστηκαν με την επιλογή Μπουτάρη και όπως μάλλον θα αποδειχθεί υπολόγισαν χωρίς τον ξενοδόχο. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκ’ του πονηρού γιατί ελλείψει τοπικών αυτοδιοικητικών στελεχών του, και ενόψει του Μακεδονικού, βρήκε καταρχήν πρόσφορο σύμμαχο στο πρόσωπο του Δημάρχου και έπειτα από τον ξυλοδαρμό, ένα εμβληματικό σύμβολο του υποτιθέμενου ανένδοτου κατά της ακροδεξιάς.

Η ενδεχόμενη απόφαση αποχώρησης του Γιάννη Μπουτάρη θα οδηγήσει σε μία νέα καθαρά αυτόχθονη υποψηφιότητα, με πιθανότερο σενάριο την επιλογή της Κατερίνας Νοτοπούλου, που για τα δεδομένα της κυβέρνησης θα είναι μία πολύ καλύτερη και ελκυστικότερη υποψηφιότητα, σε σχέση με το παρελθόν . Το ΚΙΝΑΛ θεωρώντας ότι αποτελεί την φυσική και παραδοσιακή δύναμη στήριξης του Δημάρχου (παρότι δεν τον υποστήριξε το 2006), θεώρησε πως κινδύνεψε από τον εισοδισμό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά τώρα αν δεν κινηθεί εναλλακτικά, κινδυνεύει να μείνει χωρίς plan B.

Από το χώρο της κεντροαριστεράς πάντως εκπορεύεται και ο πειραματισμός της δίδυμης υποψηφιότητας του Σπύρου Βούγια και του Νίκου Νυφούδη, η οποία επιπρόσθετα όχι μόνο συγγενεύει, αλλά θα λέγαμε πως προέρχεται από την καρδιά της Πρωτοβουλίας. Όχι της διοίκησης, αλλά της ιδεολογικής αντίληψης για τα θέματα της πόλης. Στην πραγματικότητα οι υποψηφιότητες του Σπύρου Βούγια το 1998 και το 2002, δεν είναι παρά ο πρόδρομος της μετέπειτα Πρωτοβουλίας η οποία συστάθηκε από τα δημοτικά στελέχη των τότε παρατάξεων.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον για πολλούς λόγους το πείραμα της δίδυμης υποψηφιότητας. Απαλλαγμένο από την εγωιστικότητα του ατομισμού και της προσωποκεντρικής αυθεντίας, αντιμετωπίζει την πολυπλοκότητα των προβλημάτων εξ’ αρχής συνθετικά, συνενώνει την εμπειρία με την ανανέωση, ανοίγει προκαταβολικά τον δρόμο της συνεργασίας και της συνεννόησης που θα χρειαστούν τα νέα δημοτικά συμβούλια που θα προκύψουν στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές. Το προγραμματικό περιεχόμενο (που έχει ήδη παρουσιαστεί στους βασικούς άξονες σε τρεις μεγάλες εκδηλώσεις με τη συμμετοχή δεκάδων επιστημόνων ) αποτελεί συνέχεια πολλών πρωτοπόρων θέσεων που πρωτοδιατυπώθηκαν απο το 1998, και που ενισχύονται από τις σύγχρονες τάσεις των «έξυπνων πόλεων» και της διαδικτυακής τεχνολογικής προόδου των τελευταίων ετών. Αναδιανομή δημόσιου χώρου, βιώσιμη κινητικότητα, ψηφιακή καινοτομία, κοινωνική συνοχή, πολιτισμός της πρωτοπορίας . Πόλη πράσινη και έξυπνη, πόλη φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή. Ατζέντα που μπορεί να συνενώσει τρεις γενιές ανθρώπων της πόλης, σε ένα φάσμα από την ευρωπαϊκή αριστερά, την κεντροαριστερά, το ριζοσπαστικό κέντρο, την φιλελεύθερη δεξιά, ενσωματώνοντας την σύγχρονη εκδοχή της οικολογίας,της κλιματικής αλλαγής και της πράσινης ανάπτυξης σε μία βάση πραγματιστική και όχι ουτοπική.