Κανονικά αυτός ο τίτλος θα προοιώνιζε κάτι χαρούμενο και ελπιδοφόρο. Στην περίπτωση της Ελληνικής πραγματικότητας , είναι κάτι οδυνηρό. Αυτό είναι το νούμερο του τελευταίου 9μηνου κατά το οποίο 111.212 ελεύθεροι επαγγελματίες έκαναν διακοπή επαγγέλματος , δηλαδή κατάργησαν το περίφημο «μπλοκάκι».
Σύμφωνα λοιπόν με τα νέα δεδομένα , φορολογικά και ασφαλιστικά , για να μπορέσει κάποιος να επιβιώσει πρέπει να προσφέρει από το καθαρό του εισόδημα το 50-60% στο κράτος και φυσικά χωρίς αντισταθμιστικά οφέλη. Ανάπτυξη δεν είναι αυτό. Σίγουρα όλοι θα αναρωτηθούμε που πήγαν όλοι αυτοί ή αν πραγματικά σταμάτησαν την εργασία τους. Το ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο προσπάθησε να διασωθεί μέσα από το σταυρό του μαρτυρίου του ,και να στραφεί στις ΙΚΕ ( Ιδιωτικές κεφαλαιουχικές εταιρείες) , η νομική τους μορφή η οποία επιτρέπει την άμεση έναρξη εργασιών τους με μηδενικό κόστος καθώς και την εν μέρει καταβολή ασφαλιστικών εισφορών μόνο από τον διαχειριστή και όχι από τους μετόχους. Το ελληνικό κράτος φαίνεται να παραμονεύει και προς έκπληξη μου διάβασα την Κυριακή στο τύπο , ότι πλέον θα αλλάξει ο τρόπος υπολογισμού και σε αυτές καθώς πλέον θέλει να πληρώνουν όλοι. Φοβερό ?? όχι απολύτως πραγματικά ελληνικό. Φυσικά να μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα θέλει την ανάπτυξη , θέλει τις επενδύσεις , θέλει τους ξένους επενδυτές , θέλει… Το ερώτημα είναι μπορεί? Επιπλέον διάβασα ότι η Κύπρος , έβγαλε πλεόνασμα μισό δις , το οποίο μέρος του θα το διαθέσει για την περαιτέρω μείωση της φορολογίας για την προσέλκυση επενδύσεων. Ακόμα η άλλοτε κομμουνιστική Φιλανδία πλέον κατατάσσεται στον 6ο πόλο ανάπτυξης.
Αλήθεια η Ελλάδα που είναι σε όλα αυτά ? Αν θέλουμε να μιλήσουμε για ανάπτυξη ίσως πρέπει επιτέλους να δούμε την πραγματική οικονομία , τον μικρομεσαίο , τον ελεύθερο επαγγελματία , τις start up και να τους ρωτήσουμε τι χρειάζεται. Η απάντηση είναι μια , από όλους : φορολογικά και ασφαλιστικά κίνητρα και μια σταθερότητα , για να μπορεί κάποιος να επενδύσει , να πληρώσει , να συνεχίζει να επενδύει , να συνεχίζει να πληρώνει πάντα με λογικά ποσά πάντα με λογικά νούμερα και κυρίως να αναπτύσσεται.
Μήπως είναι καλό μέσα από το νούμερο του 111.212 του τελευταίου 9μηνου να δούμε και πόσο μεγάλο είναι το νούμερο των απολυμένων , του κλεισίματος των νομικών προσώπων , των απλήρωτων εργαζομένων και προμηθευτών αλλά και το βασικότερο το πόσο μεγάλο είναι το ποσό που έχασε το Ελληνικό δημόσιο από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται πλέον μόνο λόγια, χρειάζεται πράξεις με απλά μαθηματικά και απλό οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης. Χρειάζεται ένα υγιές φορολογικό μοντέλο με χαμηλό συντελεστή, με σταθερότητα , με ξεκάθαρο και τίμιο ασφαλιστικό περιβάλλον, κυρίως με νοημοσύνη της απλής επιχειρηματικότητας και του επιχειρείν.
Ας αναλογιστεί ο οποιοδήποτε πόσο χρόνο χρειάζεται μια έναρξη εταιρείας, μια απλή μεταβολή , μια τροποποίηση στο καταστατικό μιας εταιρείας και άλλα πολλά απλά πράγματα που πρέπει να περάσουν από ένα σωρό υπηρεσίες και να χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Ας αναλογιστούμε πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα αν υπήρχε ένα δίκαιο μοντέλο είσπραξης φόρων με χαμηλούς συντελεστές και με χαμηλές ασφαλιστικές εισφορές. Θεωρώ ότι δεν είναι ένα όνειρο το οποίο δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα.